شعرهای لنگستون هیوز

لَنگستون هیوز (Langston Hughes) نامی ترین شاعر سیاهپوست آمریکایی است که با اعتباری جهانی به سال 1902 در چاپلین (ایالت میسوری) به دنیا آمد و به سال 1967 در هارلم (محله سیاهپوستان نیویورک) به خاطره پیوست. زمینه اصلی آثار هیوز دانسته گی نژادی است و اشعار و نوشته هایش بیشتر از هارلم، مناطق جنوب، تبعیضات نژادی، احساس غربت و در همان حال از غرور و نخوت سیاهان سخن میگوید؛ اما اصیل ترین کوشش وی از میان بردن تعمیمهای نادرست و برداشتهای قالبی مربوط به سیاهان بود که نخست از سفید پوستان نشأت میگرفت و آنگاه بر زبان سیاه پوستان جاری میشد. یکی از مهمترین شگردهای شعری هیوز به کار گرفتن وزن و آهنگ موسیقی آمریکایی-آفریقایی است. در بسیاری از آثارش آهنگ جاز ملایم، جاز تند، جاز ناب و بوگی ووگی احساس میشود؛ در بعض آنها نیز چند شگرد را در هم آمیخته و آوازهای خیابانی و جاز و پاره ای از مکالمات روزمره مردم را یکجا بکار گرفته است.