پلیس سیاسی عصر بیست ساله

از متن کتاب:
پلیس سیاسی هم در شرق و هم در غرب پیشینه ای کهن دارد. حکومتگران در نخستین روزگاران تشکیل شهرنشینی و بسط تمدن و افزایش جمعیت، بدین مساله آگاهی یافتند که تنها از طریق شمشیر جنگاوران و پیروزی در میدانهای جنگ نمی توانند فرمانروایی خود را تداوم بخشند، بلکه دستگاه و سازمانی مورد نیاز بود که چشم و گوش باز، بینا و شنوای حکمران به شمار آید و شب و روز گوش به زنگ باشد و مخالفات و گردنکشانی را که پنهانی راه خیانت و طغیان می پیمودند و برای از بین بردن آنان توطئه چینی می کردند بشناسد و سرکوب کند.
پلیس سیاسی که طبعاً برای رسوخ یافتن در اتاقهای در بسته می بایست مخفی و مستر بماند در حکومتهای قانونی سرکوبگر، دسایس توطئه گریهای دشمنان و در حکومتهای دیکتاتوری یار و مددگار فرمانروایان به شمار می آید و از این رو هویت دستگاه حکومتگر، ماهیت و شیوه کار دستگاه پلیس سیاسی را شکل می بخشد.
پلیس سیاسی، گرچه گهگاه پایگاهی قدرتمندتر و با نفوذتر از خود حکومت می باید اما در واقع دنباله و شاخه ای از دولت است. اگر دولت عدالت گستر و خدمتگزار باشد، پلیس مخفی دسیسه گران و جاسوسان و مزدوران بیگانه را به دادگاه تسلیم می کند تا به کیفر فراخور خیانت و جنایت خود برسند و اگر حکومت مستبد باشد و یا چنان در مغاک خودکامگی فرو رفته باشد که زور و وحشت را تنها عامل تداوم عمر خود انگارد دستگاه پلیس سیاسی به اژدهایی بدل خواهد شد که گنهکار و بیگناه را در شعله های خود می سوزاند...