خلاصه کتاب نقشه راه عادت های سازنده

رویکردی متفاوت برای معنا بخشیدن به عادت‌های روزمره در محیط کار

خلاصه کتاب «نقشه راه عادت‌های سازنده» (Rituals Roadmap) گزارشی‌ست کوتاه از کتاب اریکا کسوین (Erica Keswin) نویسنده و مشاور آمریکایی در حوزه‌ی کسب‌وکار و فرهنگ سازمانی که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد. کسوین در این کتاب به بررسی نقشی می‌پردازد که «عادت‌های سازنده» یا به اصطلاح «آیین‌ها» در زندگی کاری و شخصی ما ایفا می‌کنند.
این کتاب نشان می‌دهد که چگونه عادت‌ها و آیین‌های کوچک روزمره از جلسات تیمی و جشن گرفتن موفقیت‌ها گرفته تا لحظات کوتاه ارتباط انسانی، می‌توانند به سازمان‌ها معنا، هویت و انسجام ببخشند. کسوین با بهره‌گیری از مثال‌های واقعی شرکت‌های مطرح دنیا توضیح می‌دهد که آیین‌ها تنها نمادین نیستند، بلکه ابزارهایی قدرتمند برای افزایش بهره‌وری، تقویت فرهنگ سازمانی و ایجاد حس تعلق میان کارکنان محسوب می‌شوند.

بخشی از کتاب نقشه راه عادت‌های سازنده:
«اولین ایستگاه ما در «نقشه راه عادت‌های سازنده» کجاست؟ درست حدس زدید: وارد کردن افراد به مسیر کار. شاید شنیده باشید که رقابت بر سر استعدادها شروع شده است. مثلا در سال ۲۰۱۹، در کل بازار کار ایالات متحده، ۱/۴ میلیون فرصت شغلی بیشتر از تعداد افراد بیکار وجود داشت (طبق گزارش «نرخ گردش و فرصت‌های شغلی»). و بر اساس گزارش مجله Industry Week، در سال ۲۰۱۶ برای هر کارگر بیکار در حوزه‌های STEM (علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات) سیزده آگهی شغلی آنلاین وجود داشت. این یعنی سه میلیون فرصت شغلی بیشتر از تعداد جویندگان کار.
البته با شیوع کووید-۱۹ و از دست رفتن شغل بیش از ۴۰ میلیون آمریکایی بین ماه مارس تا مه همان سال، این آمار تغییر کرد، اما اصل موضوع همچنان برقرار است. چرا؟ چون بهترین نیروهای کار همیشه انتخاب‌های زیادی دارند. به‌ویژه نسل هزاره (میلنیال‌ها) که ۴۳ درصدشان گفته‌اند ممکن است در عرض دو سال شغل‌شان را ترک کنند. این برای شرکت‌ها هزینه‌ای معادل دو برابر حقوق آن فرد در پی دارد. پس کسب‌وکارها راهی جز تحول و تکامل ندارند. طبق گزارش «بنیاد فاس» و «انجمن سلامت روان آمریکا»، ۷۱ درصد کارکنان یا در فکر تغییر شغل‌اند یا فعالانه به دنبال کار جدید هستند. پس تحول یک ضرورت است، نه یک انتخاب.
اما تحول در محیط کار چه شکلی دارد؟
به نظر می‌رسد دیگر شبیه دنیای سریال The Office با سلسله‌مراتب خشک و مسخره نیست، بلکه بیشتر شبیه فضایی گرم و صمیمی مثل کافه Friends است. جالب اینجاست که هر دوی این سریال‌های پرطرفدار نشان می‌دهند چطور گروه‌ها از طریق آیین‌ها به هم پیوند می‌خورند. انسان‌ها نیاز دارند معنای زندگی‌شان را به نوعی برآورده کنند.»