بازداشتگاه نابودکنی

کتاب «بازداشتگاه نابود‌کنی» اثر کنستانتین سیمونوف گزارشی موجز، تکان‌دهنده و تاریخی از کشف اردوگاه مرگ مایدانِک (Majdanek) در نزدیکی لوبلین لهستان توسط ارتش سرخ در سال ۱۹۴۴ است. سیمونوف به‌عنوان خبرنگار جنگی «پراودا سرخ» (Krasnaia zvezda) در تیر ۱۹۴۴ در این اردوگاه حضور یافت و تصویری زنده و تکان‌دهنده از این جنایت تاریخی ارائه داد.
این گزارش ابتدا به‌صورت سریالی در روزنامه‌ی ارتش سرخ در سه شماره در ماه اوت ۱۹۴۴ منتشر شد و سپس به‌صورت یک بروشور یا جزوه در روسیه – زیر عنوان «The Lublin Extermination Camp» – به چاپ رسید. در نسخه‌های زبان‌های خارجی (از جمله لهستانی) نیز منتشر شد؛ نسخه لهستانی با عنوان «Oboz zaglady» در همان سال، با ۱۳ تصویر سیاه و سفید بسیار تاثیرگذار منتشر شد که نمایانگر بقایای اردوگاه، اجساد، کفش‌ها و وسایل به‌جامانده از قربانیان بود.
سیمونوف در این گزارش تصویری از واقعیت وحشتناک هولوکاست ارائه می‌دهد—بساط اجساد، انبوه کفش‌های قربانیان و چهره‌ای که «بیش از آن‌که قابل درک باشد، تکان‌دهنده است»، تصویری که بعدها تبدیل به سمبل هولوکاست در روایت‌ها و موزه‌ها گردید. این روایت، اگرچه کوتاه، اما به دلیل تٲکید بر نمایه‌های عینی و تصویری و تاثیر بصری قوی، به‌عنوان یکی از نخستین منابع معتبر گزارش هولوکاست در ادبیات شوروی شناخته می‌شود.
«بازداشتگاه نابود‌کنی» گزارشی ادبی و مستند از آشکار شدن جنایات نازی‌ها در یکی از اردوگاه‌های باثبات‌مانده (به‌ویژه به‌خاطر عجله‌ی آلمان‌ها برای پاکسازی قبلی آن) است و سهم مهمی در ثبت تصویری و روزنامه‌ای وقایع آن دوران دارد.