شعرهای تبعید و چشمان سگان مرده

کتاب «شعرهای تبعید و چشمان سگان مرده» ترجمه‌ای فارسی از مجموعه‌ای از شعرهای عبدالوهاب البیاتی (شاعر برجسته نوگرای عرب در عراق) است که به دست عدنان غریفی ترجمه شده و در سال ۱۳۵۷ توسط انتشارات رواق منتشر گشت. این کتاب از نخستین آثار ترجمه‌شده نسبتاً مستقل از البیاتی به فارسی به شمار می‌آید.
عبدالوهاب البیاتی را در ادبیات عرب معمولاً از پیشگامان شعر نو معاصر می‌دانند؛ شاعری که با ترکیب زبان اسطوره‌ای، سبک نوگرایانه و مضامین اجتماعی، فاصله‌ای عمیق با سنت‌ها گرفت. او به ویژه در سال ۱۹۵۴ بر اثر گرایشات سوسیالیستی‌اش از عراق تبعید شد و بخش بزرگی از عمرش را در غربت گذراند. آثارش به زبان‌های مختلفی ترجمه و شناخته شدند.
ترجمه این مجموعه با عنوان فارسی‌اش («شعرهای تبعید و چشمان سگان مرده») به‌گونه‌ای نمادین دغدغه‌های زندگی در تبعید، اندوه، تعلق‌ناپذیری و نگاه روشنفکرانه به جهان را بازتاب می‌دهد؛ تجربه‌هایی که در کارنامه ادبی البیاتی به‌طور برجسته حضور دارند، اگرچه اطلاعات مشخصی درباره انتخاب دقیق اشعارِ این مجموعه در دست نیست.
در مجموع، این کتاب نمایانگر پیوند ادبی میان شعر نو عرب و مخاطب فارسی‌زبان است؛ ترجمه‌ای مهم که امکان دسترسی خوانندگان فارسی‌زبان را به فضای زبانی و اندیشه‌ای البیاتی فراهم می‌سازد، شاعر تبعیدی‌ای که در آثارش از حافظ خاطرات کودکی و دردمندی‌های معاصر بهره برده تا آثاری بسازد متعهد، زخم‌خورده و فراتر از مرزهای جغرافیایی.