۸ داستان از نویسندگان جدید ایران

با مقدمه: هوشنگ گلشیری

از مقدمه کتاب:
روزگار غریبی است و غریب تر اینکه پیش از این بیشترین هم همه آنها که چهره پرداز روزگار ما بودند حتی در اوج خلاقیتشان، تنها می خواستند تصویرگر تقابل نور و ظلمت باشند: از تقلیل همه هستی به خیر و شر گرفته تا تحلیل همه مسائل پیچیده جهان بر بنیاد قبول دو قطب، و بالاخره در قلمرو این محدوده که خاک ماست، شجاعترینمان خط بطلان بر «زمستان» موجود یا «فصل سرد» می کشیدند تا بهاری را نوید دهند شکل و کلی. تا آنجا که انسان امروز که پایی در خاک تپیده دارد و دستی زخمدار بر افلاک، در می یابد که اغلب آن آثار بخصوص آنها که بر گرته قالب باسمه سازان نوشته بودند، پاسخگوی نیازهای امروزش نیست. به همین جهت و برای برآوردن نیازهای امروزمان و شکل دادن به هستی در گذر و خاک شدنیمان باید باز دست بکار شویم و گوشه ای از این کار سترگ مسلما بر عهده داستان نویسان ماست...