شهرزاد

معروف به داستانهای ح. م. حمید

از متن کتاب:
این سرگذشت را از روی یادداشتهای یک دوست می نویسم. آن دوست مهربان امروز در دسترسم نیست. در یکی از نقاط دور جهان زندگی را با گوشه گیری و تنهائی بسر می برد؛ چنان وارسته است که از دوستان یکدل دیرین نیز کمتر یاد می کند؛ در سال، بیش از یکی دو نامه از او بمن نمی رسد و من نیز چون به روحیات و افکار و طرز زندگی امروزش خوب آشنا هستم بهمین اندازه قانعم.
چند سال پیش، این دوست گرامی یکی از بهترین، سرزنده ترین و با نشاط ترین جوانان بود در آن هنگام سی سال داشت و از همه جهه خوشبخت بود. مگر خوشبختی در چیست؟ شما بقول و نظر هر یک از بزرگان و فلاسفه معتقد باشید و خوشبختی را در هر چیز که بدانید باز با من هم عقیده خواهید بود و خواهید گفت که دوست من در آن ایام خوشبخت بوده است؛ از نظر روحی، معنوی و اخلاقی یک نمونه ممتاز بشمار میرفت؛ ایمان قوی داشت و نیک و بد را می شناخت و تا آنجا که می توانست جز پیرامون نیکی نمی گشت؛ فضیلت و خوشبختی آدمی را در آراستگی باخلاق پسندیده می دانست. سعادتمندتر از همه کس آنرا می شمرد که خوش خلق تر، پاکدل تر، بلند همت تر، بی نیازتر، عفیف تر و با وجدانتر باشد. اهل دانش و ادب بود؛ بیش از حدی که متناسب با سنش باشد، دانش آموخته بود زیرا که بیش از همسالانش ذوق و قریحه داشت. دوستان او همیشه از معلوماتش و از نظر صائبش در بسیار چیزها بهره می بردند. آیا معتقدید که سعادت بمال و مکنت است؟ او از این فیض نیز بی بهره نبود؛ کاری آبرومند داشت که زندگانیش را خیلی خوب تامین می کرد؛ خانه و ملک پدریش نیز بردارائیش می افزود. شاید بعض کسان نیز سعادت را در زیبائی و جمال بدانند؛ این دوست مهربان زیبا هم بود...