در کوهستان جنون و ۶۰ داستان دیگر...

داستان‌هایی کوتاه از لاوکرفت (همراه نزدیک به پانصد تصویر)

ژانر ادبی‌ای که لاوکرفت در دوران کاری کوتاه خود در آن انقلابی به پا کرد، ژانری بود که خودش آن را "ادبیاتِ غریب" می نامید. ادبیات وحشتِ ماوراءالطبیعی دارای پیشینهای بسیار طولانی است و ریشه های آن را میتوان در کهن ترین نوشته های بازمانده از تمدن غرب ردیابی کرد. حماسه ی گیلگمش، منظومه ای بابلی و تکه تکه که قدمت آن به حدود ۱۷۰۰ سال پیش از میلاد میرسد، پیش تر درون مایه هایی مانند آبرقهرمان جست وجوی زندگی جاودانه و فرورفتن به جهان زیرین را معرفی می کند. ادیسه ی هومر (حدود ۷۰۰ سال پیش از میلاد) مملو از موجودات ماوراالطبیعی گوناگون است از سیرسی جادوگر (که می تواند انسانها را به حیوانات تبدیل کند) تا سیکلوپ غول پیکر یک چشم. تراژدی یونانی آکنده از ارواح معجونهای جادویی و دیگر پدیده های شگفت انگیز است. نخستین گرگینه ی شناخته شده در ادبیات در قطعه ای کوتاه در ساتیریکون پترونیوس (حدود ۶۵ سال پس از میلاد) یافت می شود. با طلوعِ عصر مسیحیت، شخصیت هایی مانند ساحره، شبح و خون آشام معنای تازه ای یافتند، زیرا همگی با مراحل گوناگون الهیات مسیحی، به ویژه با نفوذ شیطان بر بشریت سقوط کرده، پیوند داشتند. تصاویر گروتسک جهنم در دوزخ دانته (حدود ۱۳۱۴) و توصیفات واضح شیطان و مامورانش در بهشت گمشده جان میلتون (۱۶۶۷) شاید بیش از حد به دین گره خورده باشند تا به خودی خود ادبیات غریب را تشکیل دهند، اما هر دو تاثیر قابل توجهی بر آنچه پس از آنها آمد، گذاشتند...