ترورهای سیاسی در تاریخ معاصر ایران - جلد ۱

برگرفته از متن کتاب:
ترور واژه ای سیاسی است که اهدافی سیاسی را تعقیب می کند. بنابراین تروریسم به عنوان یک مکتب خود را مجاز می داند برای رسیدن به اهداف خود از هر وسیله و هر شیوه ای بهره گیرد. در لغت نامه روابط بین الملل ذیل کلمه Terrorism آمده است که: «ترور و تروریسم به فعالیتهای بازیگران دولتی و غیر دولتی که شبوه و تمهیدات خشن را در اعمال خود برای رسیدن به اهداف سیاسی به کار می برند اطلاق می شود.»
همه منابع اذعان دارند که ترور یک اقدام سیاسی برای نیل به اهدافی سیاسی است اما نوع این اقدام اهمیت چندانی ندارد. ممکن است یک قهرمان حریف خود را و یا یک سرمایه دار رقیب خویش را با کشتن از سر راه بردارد. این اقدام ترور نیست گرچه به عنوان عملی تروریستی شناخته شده است.
ترور در حالت دارد در حالت اول شخص یا اشخاصی با انگیزه سیاسی کشته می شوند تا مانع یا موانعی از سر راه هدفی سیاسی برداشته شود. حالت دوم عبارت است از احساسات و عکس العملهایی که این ترور در جامعه به وجود می آورد. از نظر لغوی نیز ترور Terror یا Terreur به معنی حاکم شدن شرایط ارعاب و دلهره در جامعه است. اما عملاً ترور به معنی کشتن مصطلح شده زیرا ترور موفق به تروری اطلاق می شود که مضروب با ضربه ضارب به قتل برسد. مضافاً این که نوع حربه اهمیت ندارد. البته در این جا مراد «ترور سرخ» است یعنی تروری که با کمک اسلحه اعم از سرد وگرم و به قصد کشتن صورت می گیرد که گاهی ممکن است منجر به قتل نشود که در این صورت ترور ناموفق تلقی می شود. اما در هر حال منظور از ترور به کارگیری هر وسیله ابزار و شیوه ای جهت حذف فیزیکی رقیب یا رقبا از صحنه سیاست است...