خیره به مغاک

«خیره به مغاک» گریز از پریشانی به ژرفای درون است، ژرفایی از رازها و ایماژها که در برخورد با واقعیت، ذهن و درون را عریان و ژرف آشکار می‌کنند. این رمان نمایش ذهنیت نهان و درون پنهان مانده در تار و پود نگرش‌هایی است که در فکر ریشه دوانده و شالوده و پی زندگی را بر بسترش ساخته است، بستری که زایش کشتن‌ها و کابوس‌های بی‌شماری است، از کشتن دلبستگی و پیوند و هویت تا کابوس مرگ و زندگی. «خیره به مغاک» بازیابی واقعیت و نمایش آن در پوشش انگاره‌هایی است که توان دیدن می‌یابد و چون آینه‌ای درون و زندگی را نشان می‌دهد، انگاره‌هایی که بر مفهوم‌های ساختگی می‌شورد و بر مغزهای انبار شده از آن پای می‌کوبد.
«خیره به مغاک» طغیان درون بر واقعیت بیرون است، درونی که برای رهایی‌اش راهی جز استعاره نمی‌یابد در آوار مفهوم‌هایی که روزنه‌ای جز به تاریکی ندارند، و طغیان رویا بر سرابی است که جز تیرگی در سرشتش نیست. نگاه فلسفی و عمقی که راوی در بیان خاطراتش دارد، تصاویر بی‌نظیری ساخته است.