زنان پرشهامت

از متن کتاب:
در شعبه اسلحه سازی یکی از کارخانجات اورال، اعلان ساده ای به نوشتجات زیر بدیوار الصاق شده بود: «پانا کارپووا تو بعهدت وفا کردی». این اعلان در محل کار کارگران زده شده است. تازه وارد بمجرد خواندن وی، بلااختیار با طراف نگاه می کند تا ببیند این دختری که بعهدش وفا کرده است، کیست و در کجاست؟ دفعتا دختر سفید پوست با لبان محکم بهم فشرده و ابروان قیطانی در برابرت عرض و اندام می کند. او برای مین قالب می ریزد. قالبهای حاضر شده را برداشته، تکه های گل را از رویش پاک می کند و سپس را بالای کنویر می گذارد. پس از یک دو گردش چرخ پیکرهای کوچولوی مین ها از دهان کنویر بیرون میجهد. (پانا کارپووا) حالا هم بعهد خودش وفا می کند و همینطور هم باقی خواهد ماند. وقتیکه باین مجسمه های کوچک نظر میکنی، حرکات جلد و خستگی ناپذیری وی را می بینی. بلا اختیار برایت آشکار می شود: نیروئی که به این دختر کمک می کند تا بعهد خودش صادق باشد، نیروی عظیم و پایان ناپذیر میهن پرستی است که باطرافیان نیز تاثیر بسزائی می بخشد.
چه بسا خانواده هائی که در اثر این جنگ عالمسوز، به نقاط مختلف جهان پراکنده گشته اند. زنان از شوهران، پسران از مادران و پدران خود جدا شده اند. این جنگ چه بلای عظیمی بوده است. بمجرد تصور وضع این خانواده های متفرق و پراکنده شده، دل انسان ریش ریش می شود...