هانل: نمایشنامه در دو پرده

از متن کتاب:
آرایش صحنه؛
اتاقی در نوانخانه دهکده ای کوهستانی. دیوارها عاری از آرایش. دری در وسط انتهای صحنه. در سمت چپ این در پنجره کوچکی است، پیش پنجره یک میز و یک نیمکت اسقاط. نزدیک میز و در جانب چپ آن بخاری قرار دارد. سمت راست در یک تشک کاهی با لحاف کاهی و چند روپوش ژنده. شب طوفانی در ماه دسامبر.
تولپه زن گدای ژنده پوش پیر در کنار میز نشسته است و در روشنائی شمع پیه سوز سرودی را از دفترچه سرود می خواند. جهت های صحنه از لحاظ راست و چپ از نقطه نظر هنر پیشه گفته شده است:

تولپه:
(با صدای خشک و تحریردار می خواند)
مسیح، دوستدار روان من،
بگذار من بسوی تو بشتابم،
هنگامیکه امواج اضطراب ...
(هدویک که بنام هته شناخته خواهد شد وارد می شود؛ زن وقیحی است، در حدود سی سال دارد و موهایش آشفته است. پارچه ضخیمی بسرش بسته و بسته ای زیر بغل دارد. لباسش سبک و نخ نما است.)

هته: (انگشتانش را بادم خود گرم می کند.)
خدا رحم کند، زمستان سختی در پیش داریم. (کیسه را روی میز می اندازد و بفوت کردن انگشتانش ادامه می دهد، پا بپا می کند، کفش هایش کهنه و پاره است.) یه عمر بود همچو هوائی ندیده بودیم...