مناسبات ایران و اسرائیل در دوره پهلوی دوم

از مقدمه:
مناسبات ایران و اسرائیل یکی از مهمترین مسائلی بود که بر نارضایتی های مردم از رژیم پهلوی دامن زد و به همین دلیل سهم زیادی در پیروزی انقلاب اسلامی ایفا کرد. از آنجایی که جامعه ی ایران جامعه ای مذهبی و مسلمان است، نسبت به چنین مناسباتی حساسیت ویژه ای داشت و رژیم شاه سعی می کرد که حتی الامکان این مناسبات حالتی مخفیانه داشته باشد؛ اما چگونگی روابط ایران و اسرائیل از دید تیزبین مردم پنهان نماند و هر لحظه که زوایای این روابط مکشوف می شد، بر تنفر ایرانیان از رژیم پهلوی می افزود. عوامل موثر در گسترش ارتباطات ایران و اسرائیل در سه سطح داخلی منطقه ای و بین المللی تحلیل پذیر هستند. به لحاظ داخلی هر دو کشور ایران و اسرائیل دارای مشکلاتی بودند که روابط دو کشور می توانست تا حدودی به حل این مشکلات کمک کند. از یک طرف رژیم حاکم بر ایران از مشروعیت مردمی برخوردار نبود و به همین دلیل تمایل به استفاده از روشهای پلیسی برای تداوم حاکمیت خود داشت که تجربیات اسرائیل در استفاده از این روشها به رژیم پهلوی کمک می نمود. از طرف دیگر اسرائیل می توانست از داشتن رابطه ی حسنه با ایران بهره ببرد؛ زیرا چنین رابطه ای به این کشور کمک می کرد تا اولاً نیازهای خود، به ویژه نفت را تامین نماید و ثانیاً از طریق ایران مهاجرت یهودیان به اسرائیل با تسهیلات بیشتری صورت پذیرد. علاوه بر مسائل داخلی، در بعد منطقه ای نیز حمایت آشکار و پنهان ایران از اسراییل موجب دشمنی اعراب منطقه با ایران شده بود و در نهایت به لحاظ بین المللی دو کشور ایران و اسرائیل در اوج جنگ سرد و اختلافات ایدئولوژیک دو ابر قدرت، عملاً به بلوک غرب و سرمایه داری بین المللی وابسته شده بودند که در راس آن آمریکا قرار داشت. بنابراین دو کشور، سیاست خارجی خود را طوری تنظیم می کردند که اهداف بلوک غرب و به ویژه آمریکا برآورده گردد که در کتاب حاضر، عوامل و ملاحظات موثر در نزدیکی دو کشور ایران و اسرائیل در دوره ی پهلوی دوم، بررسی شده چگونگی این روابط تشریح شده است...