سفال ایرانی

بررسی سفالینه های ایرانی مجموعه نخست وزیری

از متن کتاب:
سفال، یکی از مهمترین و قدیمترین دست ساخته های هنری بشر است که از آغاز کار سفالگری تاکنون همچنان پایدار مانده است.
در کاوشهای باستانشناسی که هدف آن آگاهی به هنر و تاریخ و شیوه زندگی اقوام گوناگون است، آثار سفالی، قدر و ارزش ویژه ای دارد. این ویژگی بیشتر از آن جهت است که مطالعه و بررسی آثار سفالی هر قوم در ادوار متفاوت گشاینده راهی است برای آگاه شدن از شیوه تفکر مذهب هنر و سرانجام تاریخ و ارتباط ملتها با یکدیگر. در حالیکه دیگر اشیاء هنری چون آثار فلزی، چوب و یا دست یافته ها بعلت فاسد شدن و یا کاربرد مجدد، این امکان را دشوار میسازد. بنابراین برای پژوهندگان و یا باستانشناسان یک قطعه سفال حاوی اطلاعات گوبائی است از زندگی اقوام گذشته.
مردم سرزمین ایران، بسبب موقع خاص جغرافیائی و قرار گرفتن بر سر شاهراه تمدنهان قدیم، نه تنها از نخستین سازندگان آثار سفالی بوده اند، بلکه چیره دست ترین سازنده بشمار میرفته ان.د کاوشها و پژوهشهای باستانشناسی نشان داده است که صنعت سفالسازی در ایران قدمت زیادی دارد. مطالعاتی که تاکنون انجام شده و همچنین نتیجه کاوشهای باستانشناسی، همه نمایانگر آن است که در چهار منطقه مسکونی، سفالگری رواج داشته است. این مناطق عبارتند از :
۱- منطقه غرب کوههای زاگرس نزدیک کرمانشاهان
۲- کرانه های جنوبی دریای خزر
۳- شمال غرب آذربایجان
۴- جنوب شرق ایران
کاوشهای جدید در حاشیه کویر و نواحی مرکزی ایران نیز نشان داد که در این ناحیه نیز مراکز ساخت سفال وجود داشته که قدمت برخی از آثار آن به هزاره هشتم قبل از میلاد می رسد...