انقلاب فرانسه و ما

از متن کتاب:
کتابی دیگر باز هم درباره ی انقلاب فرانسه. آیا نیازی به این کار احساس می شود؟ این رویداد بزرگ تاریخی متعلق به گذشته یی مرده نیست؟ آیا حالا که دمکراسی پارلمانی و «اصول نامیرا» نه فقط برای فاشیستهای دیروز بلکه برای بورژواهای ضد فاشیست شده ی امروز هم از رده گذشته و نخ نما شده اند، مفید خواهد بود که روح «نیاکان بزرگمان» را احضار کنیم؟ آیا از سوی دیگر، لازم است حالا که انقلاب پرولتری ذهن آوانگارد کارگری را به خود مشغول کرده گرد و خاک انقلاب بورژوایی را به هوا بلند کنیم؟
من این کتاب را بدون هیچ ایده ی پیشینی و فقط با این دغدغه به دست گرفتم که ایده یی شخصی از انقلاب کبیر بپردازم و مستقیم و بدون واسطه به آن بنگرم. تمام تفسیرهای پیشین و ملاحظات نظری را به کناری نهاده و صرفا به منظور بررسی وقایع روی آن کار کرده ام. به این ترتیب هر روز بیشتر از دیروز، به این یقین رسیده ام که انقلاب فرانسه همچنان و حتا بیش از هر زمان دیگری موضوع روز است. موضوعیت آن را فقط کسانی نادیده می گیرند که به دلایل مختلف ایده یی نادرست از آن پرورده اند یا تصویری مخدوش از آن به ما ارائه داده اند.
انقلاب فرانسه در واقع فقط انقلابی بورژوایی نبوده است. تنها به منظور مطالعه ی امری مربوط به گذشته به این معنی که طبقه یی را به قدرت رسانده که امروز در لرزه های شدید ترین زایمان تاریخ قدرتش رو به افول میرود توجه ما را به خود جلب نمی کند. بلکه انقلاب کبیر مستقیما به مبارزه ما و مشکلات امروز ما مربوط است زیرا در عین حال که انقلابی بورژوایی بوده نخستین کوشش ستمدیدگان برای رهانیدن خود از تمامی آشکال ستم و سرکوب هم بوده است...