شریعتی و ساواک

منظورم شخص محترم خاصی نیست؛ همیشه یک مسئله ذهن من درگیر می کند, چرا ما هیچ اعتقادی به فضیلت سکوت نداریم و چرا گمان می‌کنیم می‌توان هر مزخرفی را در هر زمان و مکانی گفت!
با پوزش

من در دوره پهلوی زندگی کرده ام و سخنرانی های دکتر را در اوان انقلاب گوش می دادم. سخنرانی آری این چنین بود برادر، فاطمه فاطمه است را زیاد گوش میدادیم. ساده تر بود. ولی برخی کتاب ها و صحبت هایش یش مانند اسلام شناسی را درک نمی کردیم. ولی بنده چند سال پیش در پنجاه سالگی این کتاب را خواندم و برایم جالب بود. فکر میکنم افرادی که اهل خواندن، گوش دادن و حتی دیدن هستند در نهایت باید خودشان انتخاب کنند و هر چیزی را وحی منزل تلقی ندانند. سریع تحت تاثیر قرار نگیرند. اتهام نزنند. یک موقعی به ما می گفتند کتاب های صادق هدایت را نخوانید خودکشی میکنید ولی من در همان پانزده شانزده سالگی خواندم و هنوز نفس میکشم!! دکتر شریعتی هم ایده ها و نظراتی برای خودش داشت که در همان زمان هم توسط استاد مطهری و دیگران نقد شد. اکثر کتاب هایش نیز بر اساس سخنرانی های او چاپ و منتشر و خوانده شد. سخنرانی هایی که بر اساس برنامه ریزی و حساب و کتاب انجام می داد. در دبیرستان آن اوایل انقلاب که بحث شریعتی داغ بود در جلسه پرسش و پاسخی از استادی پرسیدم چرا امام خمینی برای آثار و افکار شریعتی پیام ندادند؟ گفت اگر مانند کتاب ها و اندیشه های شهید مطهری مشکلی نداشت، حتما می گفتند کتاب های وی را مطالعه کنید...

شریعتی ، قدیس و معصوم نبود و مثل هر انسان دیگری ، خطاهایی داشته ، ولی به نظر می رسد به شما دوست عزیز باید اکیدا سفارش کنم در حکومت آینده به هیچ وجه وارد ساواک نشوید !!!
زیرا با این اغراق و بزرگنمایی در اشتباهات کوچک با این توهم توطئه دول خارجی ( عربستان ) به راحتی دیگران را خائن شمردن و با این دقت در جمع آوری چند جمله از این سو و آن سو ، می توانید برای هر ساز مخالفی براحتی ، پرونده منتج به حکم اعدام صادر کنید و یا هر هفته یک سلسله قتل های زنجیره ای جدید براه بیندازید ....
همانگونه که شما ملی گراهای شاه پرست و خاک پرست و گذشته پرست ، حق دارید هر علاقه و اعتقادی داشته باشید و به دیگران ایراد و انتقاد وارد کنید
شریعتی و امثال او نیز آزادی بیان دارند و به هیچ بهانه ای نمی توان از بیان اعتقاد انها چه درست چه غلط ممانعت کرد .
۵۰ سال پیش ، تمام رسانه ها و حکومت ، دست شاه بود ، خیلی راحت می آمدند و جواب شریعتی را می دادند و یا با او مناظره می کردند ، نه اینکه او را زندانی ، شکنجه ، تبعید و آخر دست ، بکشند و بعد زبان در بیاورند !
ضمنا یه تکه سنگ زینتی داخل جمجمه می شود چشم مصنوعی ؟
ما تولید برق داشته ایم ؟
ما انیمیشن و جراحی مغز داشته ایم ؟
فکر نمی کنید این شما هستید که تحت تاثیر مواد روانگردان قرار گرفته اید نه شریعتی ؟ !
ما اگر اینقدر پیشرفته و ابرقدرت بودیم
چگونه از یک مشت عرب بو گندو شکست
خوردیم ؟
مثل اینکه طالبان فردا حمله کند و طی چند ماه ، کل اروپا و آمریکا را اشغال کند !!!!!

البته من پاسخ مناسب را از جناب شاه اسماعیل گرفتم
دوست گرامی هزار بار دیگر هم عمله های غرب حکومتی مثل حکومت رضا و ممدرضا را در این کشور سر کار بیاورند پاسخ مردم همان جهاد و شمشیر خواهد بود
البته که شریعتی صرفا یک نویسنده روشنفکر بود و رفتار ملایمی داشت و در این فضا ها نبود
اما کار درست را شهید والامقام نواب صفوی و یارانش میکردند

علی شریعتی با تاریخ خواندن در همان پاریس ، خود را مامور یافت که ثابت کند ایران اصولا تهی از تاریخ و تمدن است.
شریعتی را سوسیال مسلمانی به نام «محمد مکانیک» پروراند تا حرافی او مورد رضایت وزارت ارشاد و امر به معروف عربستان سعودی قرار بگیرد.
این نهاد عربستانی با سرمایه گذاری فراوان نخست اقدام به ساخت حسینیه ارشاد کرد. و پای شریعتی به آنجا باز شد. و تا امروز آنجا جایگاه آخوند های کرواتی است.
شریعتی در آنجا حرف میزد ، کاری که نیاز به هیچ پژوهش و دانشی برایش نداشت. مهم آن بود هر چه بیشتر بازاری و دانشجو را به آنجا بکشاند. و دوستان ارشادی وی نیز آن سخنرانی ها را به چاپ می رساندند تا شریعتی حس کند پیام آوری است آنهم در زمانی که دانش و خرد، تنها روشن کننده ی راه انسانها است.
نکته ای که درخور توجه است آنست که هم نخستین سردر حسینیه ارشاد وهم کتابهای نخست شریعتی هر دو آرم همان نهاد عربستانی را داشت.
در این رهگذر شریعتی با توجه ای که خائنان به وی میکردند ، شهرت کسب میکرد. به گونه ای در نقش فرو رفته بود که دیگر بازی را فراموش کرده و در نامه ای که به همسرش نوشت ، نسبت خود را به وی نسبت پیامبر به خدیجه خواند. در این نامه که در اوایل انقلاب از دست همسرش دررفته و به چاپ رسید ، شریعتی به خاطر همان توهم، همسرش را سگ خوانده است.
این جنون شریعتی را ارضا میکرد و آنانی که وی را می گرداندند هتا از مرده وی نیز بهره برداری کردند.
ابراهیم یزدی که با رسالت آمریکایی ترین نهضت اسلامی، رویای شمایل گردانی در ساختمانی که دکتر علی اکبر سیاسی پیشنهاد تشکیل یونسکو را در آن داده بود را دست یافتنی می یافت ؛ تلفنی از پسر شریعتی (احسان) می خواهد که از آوردن جسد پدرش به ایران جلوگیری نماید. تا شریعتی که قربانی مصرف هم زمان موادمخدر و مشروبات الکلی شده بود. معلم شهید گردد.
در این روزگار که شگفتی های جهان دست یابی به کهکشان هاست . شگفتی های ما در وارونه شدن همه چیزمان است.
در سرزمین ما اگر سه نفر نقش اساسی در پی ریزی بنیاد ایرانی داشته باشند حتما یکی از آنها فردوسی بزرگ است. و بدون شک وی شاهکار خود را با ادبیات نمایانگر ساخته است.
و در این سرزمین دیگر عجیب نیست که در تنها دانشگاهی که به نام اوست. دانشکده ادبیات وجود داشته باشد.
ولی شگفت در دانشگاهی که نام فردوسی بزرگ را بر خود دارد ، دانشکده ادبیات نامش دانشکده دکتر! شریعتی است!!!
تا در جلوی همچین دانشکده ای با هزاران آفتی که فرهنگ ما را بیمار کرده است دانشجویان آن با شعار » سوسیالیست یا بربریت» نسبت به کیفیت غذا اعتراض کنند.
چگونه خواب پلشت شریعتی تعبیر شد
سخنرانی کتاب شده وی با نام» بازگشت به خویشتن «، ما را آگاه می کند که توجه نکنیم که در سرزمینمان پنجهزار سال پیش جراحی مغز و چشم مصنوعی و انیمیشن وجود داشت. توجه نکنیم دست کم دوهزار سال پیش ما نیروی الکتریسیته را تولید و از آن بهره برداری می کردیم. توجه نکنیم که ما با فلسفه گفتار و پندار و کردار نیک ، راه راستی را به جهان آموزاندیم. توجه نکنیم این ما بودیم که گوش بیابانگردان شتر چران را با دفتر و دانش آشنا ساختیم. توجه نکنیم که …
او در این سخنرانی یا کتاب میگوید:
رویه 325:« من در کنفراسهای ارشاد نشان داده ام که اصولا ملیت ایرانی پس از حمله عرب بوجود آمد. علمای ملی شده اخیر هم هر چه زور زدند حتی یک چهره با ارزش علمی و ادبی در ایران باستان بیابند، نیافتند»
رویه 325 و 326 :« نخستین شعرایی که پس از اسلام در ایران سرودن ؟آغاز کردند و در پیرامون نخستین دربارهای ایرانی پس از اسلام پرورده شدند. هیچکدام کمترین شباهتی در فکر و روح و هنر و حتی زبان با یک شاعر یا ادیب پیش از اسلام که لابد وجود داشته است، ندارند. و این فراموشی زبان و خط و مذهب و فرهنگ و تاریخ و تمدن همچنان بود تا هنگامیکه مستشرقین غربی توانستند خطهای میخی و پهلوی و اوستایی را بخوانند و کتیبه های داریوش و کوروش را که مردم میگفتند این ها خط دیواهن و اجنه است،کشف کنند سپس تمام عهد های باستانی یکجا کشف شد».
( این بند از تاریخ گویی شریعتی یعنی آثار باقیه بیرونی و شاهنامه منصوری و دقیقی و فردوسی و گرشاسب نامه توسی و بازخوانی فارسی کتیبه های تخت جمشید توسط موبدان برای معزالدوله دیلمی و این همه فراگویی تاریخ و ادبیات کهن ایرانی در سده های نخست حکومت اعراب ، همه و همه از سده کنونی الهام گرفته)
رویه 29:« ما یک خویشتن باستانی داریم مال دوره هخامنشی دوره ساسانی و دوره اشکانی( آقایی که تاریخ خوانده ترتیب سلسله ها را هم نمی داند) و دوره پیش از آنها. آیا به آنها برگردیم.آن خویشتن خویش کهن است. خویشتن قدیمی است…. ملت ما آن خویشتن را بعنوان خویشتن خودش حس نمیکند»
این پرونده خیانت هم چنان گشوده است.

با سلام . پیام آقای siavash متین و طنز آمیز است . ایشان درست می گویند اگر به قول شما مرحوم دکتر شریعتی بی سواد و درس نخوانده بوده اند ٬ پس باید نوشته های ایشان پر از اشتباه و غلط های زیاد باشد و شما با آوردن مثال هایی از کتاب های ایشان به صورت مستدل و با مدرک نه با حرف زشت و توهین آن ها را رد کنید تا دیگران نیز پاسخ نظر شما را بدهند . حال آن که ایشان نه تنها کم سواد نبوده اند ؛ بلکه دانشمند بوده اند و از شاخه های مختلفی از علوم اطلاع داشته اند . قبلا هم گفته ام یک بار نظری از ایشان در باره نظریه اعداد و ریاضیات دیدم و وقتی در باره اش فکر نمودم متوجه شدم کاملا موافق علم ریاضیات نوین است و قابل رد کردن نیست و این فقط یک مثال است . ستارگان درخشان آسمان علم و دانش و انسانیت کجا و ما کجا . و باز دلسوزانه و مشفقانه به افراد مخالف دکتر شریعتی این شعر مولوی را که یک هشدار اساسی و جدی برای همه است ٬ می نویسم : کار پاکان را قیاس از خود مگیر / گر چه باشد در نوشتن شیر شیر . / خدا نگه دار

برای مصلح اجتماعی بودن
نیازی به مدرک آکادمیک با نمره ۲۰ نیست
بلکه نیاز به درک از حقایق تلخ موجود و بیان شجاعانه آن و ارایه راه حل درست است
به نظر من ، دکتر شریعتی انسان صادق و بی ریایی بود که درد جامعه را درست دید و خوب بیان کرد
ولی در ارایه راه حل ، اشتباهاتی داشت و لازم بود جهت تکوین و رشد آگاهی مردم ، زمان بسیار بیشتری در نظر می گرفت و بیشتر بر مدار اصلاحات حرکت می کرد تا انقلاب

از اینها گذشته این چه استاد بیسوادی است که شما هنوز نتوانسته اید یک جمله از میان انبوه نوشته های او جدا کنید و آن جمله را با دلیل و مدرک ، ابطال کنید ؟

بر خلاف شما که نوشته های ما را نه می خوانید و نه قبول دارید من متن شما را هم خواندم و هم قبول دارم ، ولی چند سوال :
۱- با این حساب شما قبول دارید و خودتان اعتراف می کنید که سیستم زمان شاه ، آن قدر فشل و افتضاح بوده که هر ننه قمر بیسوادی می توانسته برود خارج و مدرکی بگیرد و با استناد به آن مدرک بی اعتبار ، در داخل ایران ، متصدی امور مردم بدبخت شود
۲- قطعا اگر چنین روالی حاکم بوده در داخل کشور انبوهی از دکتران و مهندسین و اساتید بیسواد یا حقه باز (( مانند شریعتی )) وجود داشته اند و همین افراد ، باعث نارضایتی مردم و انقلاب شدند . در حقیقت یکی از علل مهم انقلاب ، ناکارآمدی دستگاه پادشاهی بوده که هم اینک ، عده ای در شبکه من و تو و سایر رسانه ها سنگ آنرا به سینه می زنند
۳- این نظام ، آن قدر پوسیده و بی عرضه بوده که یک نفر آدم بیسواد می توانسته مردم را علیه آن تحریک کند ، خوب سوال اینجاست :
چرا جناب شاه و اطرافیان ایشان که تمام امکانات کشور را در دست داشته اند در راستای آگاهی و هشیاری عوام کاری نکردند تا آنها فریب چند ملا و استاد دانشگاه بیسواد را نخورند و انقلاب نکنند؟
البته من بیهوده قلم می زنم . فراموش کردم که شما نه حوصله خواندن و شنیدن حقیقت را دارید و به غیر از توهین و هتاکی پاسخ و دلیل دیگری هم ندارید ...

متینی در مورد موضوع رسالۀ دکتری شریعتی می‌نویسد: رسالۀ «دکتری دانشگاهی» دکتر شریعتی «ترجمۀ خلاصۀ یک فصل از نسخۀ خطی کتاب فارسی «فضائل بلخ»۴ به زبان فرانسه بود. فضائل بلخ کتابی است که چند سال پیش از انقلاب اسلامی متن کامل آن به تصحیح «عبدالحی حبیبی» دانشمند فاضل افغانی در سلسله انتشارات «بنیاد فرهنگ ایران» به چاپ رسید. این کتاب بک متن سنگین فلسفی یا ادبی نیست که ترجمۀ آن کار هر کسی نباشد، بلکه متن بسیار ساده‎ای‌ست در شرح احوال بزرگان شهر بلخ که مؤلّف دربارۀ هر یک از آنان حداکثر یکی دو صفحه‌ای نوشته است. (ص۳۱)
متینی ادامه می‌دهد: وقتی دکتر شریعتی را به استادیاری رشتۀ تاریخ دانشکدۀ ادبیات مشهد برگزیدند، که با توجه به مدرک تحصیلی او موجب تعجّب شد، نامۀ «محرمانه» از دانشکدۀ ادبیات مشهد به دانشگاه پاریس دربارۀ سوابق تحصیلی شریعتی در آن دانشگاه نوشتم؛ و این کار البته سنّتی‌ست جاری در دانشگاه‌ها. جوابی که از دانشگاه پاریس آمد، اگر اشتباه نکنم فتوکپی دو برگ بود به خطّ اعضای ژوری دفاع رسالۀ دکتری شریعتی و خلاصۀ آن این بود که این رساله قابل قبول نیست (در حالی‌که دانشگاه پاریس تا آن زمان رسالات بی‌سروته بسیاری را برای دکتری دانشگاهی پذیرفته بود)، ولی چون نویسندۀ رساله با بورس دولت ایران مشغول تحصیل بوده است و امکان تمدید بورس نیز برایش وجود ندارد، رسالۀ او را می‌پذیریم! آن هم با پایین‌ترین درجه، یعنی Passable. (ص۳۲) ... [این رساله] از یک‌صدوبیست صفحۀ ماشین شده تجاوز نمی‌کرد. ... نکتۀ مهم آن است که دکتری دانشگاهی شریعتی در «تاریخ» هم نبود، بلکه او را دکتر در Hagiology شناخته بود که چیزی می‌شود معادل شرح‌حال (بیوگرافی) یا «مقامات» قدیسین [ادبیات مقدّس/حجیت‌شناسی]. ولی ادارۀ ارزیابی مدارک تحصیلی خارجی وزارت آموزش‌وپرورش بر طبق چه ضابطه‌ای این کلمه را به «تاریخ» ترجمه و دکتر شریعتی را دکتر در «رشتۀ تاریخ» معرفی کرده بود، خدا داناست. به استناد همین ترجمۀ نادرست، دکتر شریعتی توانست داوطلب استادیاری رشتۀ تاریخ شود، و به استادیاری تاریخ - و نه تاریخ اسلام - دانشکدۀ ادبیات مشهد برگزیده شود