بدون نام

هر کس در این روزگار با دیدن امثال این کتاب با خود میگوید که جمعی از به اصطلاح متفکران معاصر در چه توهمی سیر میکردند و از نشئه افیون چه کوکنار درجه یکی مست بودند.

همین نامه تنسر بود که ایران را به باد داد

جاده صاف کن استبداد و سیاهروزی این ملک

ما جامه زهد بر سر خم کردیم بر خاک خرابات تیمم کردیم شاید به در میکده ها در یابیم آن عمر که در مدرسه ها گم کردیم

باز یک کتاب گذاشته شد و مدافعان جاهلیت گریبان دریدند فقط مرگ شما را از حماقت آزاد میکند

میتوانید فقط این مجله به اصطلاح دوره جدید را ورقی بزنید و مقایسه کنید با مجله دوره های قبل عباس یمینی شریف آنگاه میتوانید به راحتی پی ببرید که چه فاجعه ای اتفاق افتاده یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود دیده را روشنی از خاک درت حاصل ب

افسون کننده بی نهایت گویا مطلق با تار و پود زبان انسانی تنیده شده و سخن سرایی میکند

این کتابها نبود که سوخت این روح آزادگی و دلاوری یک ملت بود که خاکستر شد و از آن خاکستر مردمی جبون دروغ گو ترسو لافزن متزور دورو و بتمام معنی کلمه خالی از روح سلحشوری متولد شدند.