اودیسه چریکی: مدرنیزاسیون، سکولاریسم، دمکراسی

مدرنیزاسیون، سکولاریسم، دموکراسی، و دوره فدائیان در جنبش رهائی ملی ایران، سال‌های ۱۹۷۹ – ۱۹۷۱

دکتر پیمان وهاب‌زاده، استادیار جامعه‌شناسی در دانشگاه ویکتوریا بریتیش‌کلمبیا و نویسنده کتاب تجربیات بیان شده: بسوی پدیدارشناسی رادیکال جنبش‌های اجتماعی معاصر (۲۰۰۳) است. کارها، مقالات، اشعار، داستان‌های کوتاه، نقدها، بررسی‌ها، و مصاحبه‌های وی به زبان‌های انگلیسی، فارسی، آلمانی و کردی، چاپ و منتشر شده است.
در زمانه‌ای که گفتمان غالب گفتمان دموکراسی، و روش‌های مسالمت‌آمیز مبارزه برای احقاق حقوق مدنی است، در دوره‌ای که خشونت وحشیانه‌ی حکومت‌های مستبد و فاسد تنها با اعتراضات و مقاومت مدنی شهروندان پاسخ داده می‌شود، بسیاری با معیارهای امروزه و بدون توجه به «روح زمان»، جنبش چریکی سال‌های پیش از انقلاب ۵۷ و بررسی زمینه‌های تاریخی و علل شکل‌گیری و تداوم آن را یکسره به کناری می‌نهند و از آن چشم می‌پوشند. تو گویی این دوره از تاریخ سیاسی ایران اساسا وجود ندارد و یا اگر به آن می‌پردازند این جنبش را تنها در شکل مسلحانه آن خلاصه می‌کنند. حتی آکادمیسین مطرحی مانند یرواند ابراهامیان چنین می‌گوید: «استراتژی اصلی سازمان فدائی بسیار ساده بود: «جنگ چریکی و باز هم جنگ چریکی».
کتاب «اودیسه چریکی»، اما، پاسخی مناسب به کمبود منابع آکادمیک در این زمینه است. این کتاب نه تنها تصادفا در زمان مناسبی انتشار یافته است بلکه، با توجه به تحلیل وسیع و همه جانبه‌ی این دوره از تاریخ معاصر ایران، همواره به عنوان اثری مرجع و روشنگر ماندگار خواهد بود.
نویسنده کتاب که برای نوشتن آن مدت ۱۱ سال را صرف مطالعه و تحقیق در منابع محدود و گاه به سختی دست یافتنی، و نیز گفتگو و مصاحبه با برخی از کادرها و فعالین آن دوره کرده است، تحلیلی متفاوت از این نزدیک به یک دهه تاریخ مبارزات سیاسی در ایران، ارائه می‌دهد.