هتل مالوگو

«کین پرایز» عنوان جایزه‌ای است که به پاس قدردانی از تلاش‌های «سِر ریچارد هریس کین»، سال ۲۰۰۰ در انگلستان بنیان نهاده شد. سِر ریچارد کین تلاش کرد در کشورهای آفریقایی، فروشگاه‌های زنجیره‌ای کتاب تاسیس کند. این جایزه هر سال به نویسندگان آفریقایی‌تباری اختصاص پیدا می‌کند که به زبان انگلیسی داستان کوتاه منتشر کرده باشند. آنچه در این مجموعه گردآوری شده برگزیده‌ای است از بهترین داستان‌های این رقابت ادبی طی سال‌های برگزاری آن. داستان‌های این مجموعه دربرگیرنده فرهنگ خاص مردمی است که به دلیل فشارهای اقتصادی و سیاسی مجالی برای خودنمایی و بروز استعداد ندارند. گاه نویسنده تلاش کرده در یک داستان واقعی، مرگی تراژیک را نه با شگردهای بعضا گمراه‌کننده که در عینِ سادگی و سرراستی برای مخاطب ترسیم کند، مثلا برشی از نسل‌کشی در آفریقای مرکزی. اگرچه نویسندگان این داستان‌ها در دانشگاه‌های معتبر جهان درس خوانده‌اند و گاه به عنوان مدرس مدعو، مشغول شده‌اند اما از هویت اصلی‌شان فاصله نگرفته‌اند. آنچه این مجموعه را قابل تامل کرده، همین «بازگشت به اصل خویش» است؛ نه به عنوان یک ژست روشنفکرانه که به‌عنوان دغدغه‌ای انسانی. «مورخ کله‌شق» و «غصه‌ی غریبه‌ها» نیز به‌رغم داستان بودن، گویی متنی هستند نقادانه نسبت به برخی دیدگاه‌ها درباره‌ی سیاهان که انگار در هزاره سوم هم باید قربانی برداشت‌های پوچ و سنتی باشند. «هتل مالوگو» اما داستانی دیگر است، انگار نویسنده تعمدا جایی غیرِ آفریقا را برای طرح داستان انتخاب کرده است. داستانی که ربطی به روابط قوم‌وقبیله‌ای ندارد و از اساس حکایت دیگری را برای مخاطب تعریف می‌کند. اسکار وایلد می‌گوید: «به انسان نقابی بدهید، حقیقت را به شما می‌گوید.» در این داستان‌ها اما کسی نقابی نزده ولی حقیقت چنان عریان پیش روست که هیچ قدرتی را یارای انکار آن نیست. شاید مرادِ خالقان این آثار نیز همین بوده است: ارائه حقیقت بدون نقاب.