قصه های قرآن

بله _ ابن بطوطه _ابن هیثم _ابن یونس_ابن خلدن_یاقوت حموی و.....

پژوهش‌گرانی که در تاریخ ایران تحقیق کرده‌اند، یک دوره‌ی حدوداً پانصدساله را از نظر رشد علمی و فرهنگی برجسته یافته‌اند. این دوره‌ از نظر زمانی چهار یا پنج قرن نخست تمدن اسلامی را در بر می‌گیرد. به دیگر سخن از زمان سرنگونی ساسانیان تا حدود پنج قرن پس از آن.
این دوران از نظر تعداد دانشمندان مسلمان ایرانی، آثار علمی مکتوب و نیز مراکز علمی در تاریخ ایران کم‌نظیر یا بی‌مانند است.
در دوره‌ی ساسانی که جامعه‌ی ایران به چهار طبقه تقسیم شده بود، طبقه‌ی چهارم یعنی اقشار و اصناف شهری و روستایی که اکثریت جامعه را تشکیل می‌دادند، از برخی حقوق اجتماعی از جمله درس خواندن محروم بودند. به دیگر سخن در دوره‌ی ساسانی یک نوجوان و جوان شهری و روستایی که جزء طبقه‌ی چهارم بود، حتی اگر استعدادی درخشان نیز داشت حق نداشت درس بخواند.
پس از پایان سلسله ساسانیان و ورود اسلام، نظام طبقاتی جامعه به‌تدریج ضعیف شد و این مانع رشد علمی از میان رفت و علاوه بر آن، گرایش تدریجی مردم به دین اسلام که درس خواندن را حق و وظیفه‌ی همه‌ی افراد می‌دانست، زمینه را برای رشد علمی گسترده و ظهور دانشمندان برجسته‌ای هم‌چون ابن‌سینا، رازی، خوارزمی، فارابی، ابوریحان بیرونی، ابن‌هیثم، جابر بن حیان و خلق آثار مکتوب علمی در مقیاس جهانی فراهم ساخت.
صدها سال پس از ابن‌سینا آثار او هم‌چنان در مراکز علمی شرق و غرب دنیا تدریس می‌شد و مورد توجه بود.