مادر ترزا: یادداشتهای شخصی

از پیشگفتار:
طی چندین دهه شخصت مادر ترزا و فعالیتهایش مورد توجه گسترده عموم قرار گرفت. او در طول عمرش و همین طور پس از مرگش که در سن ۸۷ سالگی رخ داد، بسیار مورد توجه اقشار مختلف مردم بود اکنون این سوال پیش می آید: منشا این نیروی پرکشش چه بود که افراد بیشماری را به سوی او جذب می کرد؟ بی شک او ترجیح میداد در کانون توجه کسی نباشد. او خود را چنین وصف می کرد: «قلم کوچکی در دستان خداوند» و اعتقاد داشت خداوند از «ناچیز بودن» او بهره می گیرد تا عظمت خود را آشکار سازد. او موفقیت هایش را به حساب خود نمی گذاشت و همواره سعی میکرد توجهی را که دیگران نسبت به او دارند متعلق به پروردگار بداند کار خداوند در میان فقیرترین فقرا با این همه خواست خداوند این نبود که او همچنان ناشناس بماند. مردم از هر مذهب و مسلکی، عشق توام با فداکاری و همدردی مادر ترزا نسبت به فقرا را درک می کردند. سادگی و ذکاوت او را تحسین میکردند و مجذوب حس سرخوشی و آرامشی بودند که از وجودش به اطراف می پراکند. هم زمان تمامی کسانی که با او ملاقات میکردند چنین احساس میکردند که در ورای نگاه نافذ او چیزهای بیشتری نهفته است.
مادر ترزا نمی توانست خدمات کمک به فقرا را پنهان نگه دارد، اما آنچه که به رغم موفقیت های شگفت انگیز سعی داشت مخفی نگه دارد رابطه عمیقش با خداوند بود. او تصمیم داشت این بخش از آثار عشقش را از چشم دنیا دور نگه دارد. اسقف پیشین کلیسای کلکته فردیناند پیریه و تعداد معدودی از کشیشان کسانی بودند که از ثروت معنوی مادر ترزا آگاهی داشتند. و مادر ترزا به طور مستمر از آن ها میخواست نامه هایی را که در این زمینه نوشته بود از میان ببرند. دلیل چنین در خواستی را میتوان در احترام عمیقش برای خداوند و کارهایی دانست که خداوند به واسطه او انجام می داد. سکوت مادر ترزا اکنون گواهی بر فروتنی و لطافت عشق او تلقی می شود...