پژوهشی در تاریخ دیپلماسی ایران

ویژگی مشخص روشهای دیپلماسی تابع شرائط، مکان و زمان است.در دستورالعمل های دیپلماسی و در کتابهای تاریخ دیپلماسی، در موارد زیاد. دیپلماسی «علم روابط خارجی»، و در موارد دیگر «هنر گفت و گو» توصیف می شود. دیپلماسی به عنوان وسیله اساسی و بسیار مهم سیاست خارجی، جزئی ان سیاست است. به تعبیر دیگر سیاست علم و هنر است.» سیاست باید بر قوانی زندگی اجتماعی، که به یاری دانش کشف می شود، متکی باشد، و برای آنکه فعالیت سیاسی موفقیت آمیز باشد، باید بر استنتاجات علمی مبتنی باشد. کاربرد این نتیجه گیریها برای تغییر زندگی در جهت هدفهای سیاسی معین نیز هنر است. اینها همه به دیپلماسی مرتبط می شوند و این نکته مهم نباید نا گفته ماند که فعالیت دیپلماسی بالاخص در دوران معاصر باید بر دانشهایی مانند تاریخ روابط بین الملل، علم اقتصاد و حقوق بین الملل متکی باشد. بعضی از سرفصلهای کتاب پژوهشی در تاریخ دیپلماسی ایران: دیپلماسی ایران عهد نادری؛ روابط دیپلماسی شاه عباس با دو رقیب انگلستان و پرتغال؛ کمپانی هند شرقی راهگشای دیپلماسی استعماری انگلیس؛ نظری اجمالی بر روابط دیپلماسی ایران و روسیه؛ دیپلماسی ایران در عهد جانشینان شاه عباس اول؛ دیپلماسی ایران عهد نادری.