هفته نامه گل آقا - شماره ۹ - آذر ۱۳۶۹

سرمقاله:
تشر!
در اوضاع و احوالی که خوانندگان عزیز منتظرند تا گل آقا، هر هفته یکبار با نوشتن یک سر مقاله، جمیع مشکلات و معضلات داخلی و خارجی را تجزیه و تحلیل و حلاجی و حل و فصل و رتق و فتق کند (کاری که بلا تشبیه بعضی از برادران در بعضی از نطقها و خطابه‌ها می‌کنند) و در شرایطی که خودمان هم به قول بعضی از برادران وزارت خارجه‌ای «پتانسیل لازم»! برای این کار را در خودمان مشاهده می‌نماییم، این «شاغلام»، با سوءاستفاده از مقام ویژه‌‌ای که نزد ما دارد و با بهره گیری از نیاز ویژه‌‌ای که ما به ایشان داریم، یقه‌مان را محکم چسبیده که:
. برادر گل آقا! شما نمی‌خواهی به این مسئولان چای کشور، تنه‌ای - توپی - تشری- چیزی بزنی؟ اوضاع آبدارخانه مان را پاک بیریخت کرده‌‌اند که!
آدم از خجالت، آب می‌شود وقتی شما مهمان داری، ما دیشلمه نداریم!
می‌گویم: برادر شاغلام! قربان آن عقل حضرتعالی بروم که عین کره زمین، گرد است… آن هم با مختصر اعوجاجی! اکنون که چشم جهانی در انتظار اقدامات گل آقایی مان است تا به یک ضربت قلم، گره از مشکلات جهان بگشاییم و یا لااقل در زمینه مسائل منطقه‌‌ای که اقل آن دعوای برادر صدام (!) با شیخ سابق کویت است، یک مطالب تکان دهنده‌‌ای بنویسیم که صاف، بچسبد به دیوار تاریخ! جنابعالی در این هیر و ویر، یقه بی‌صاحب مانده مان را چسبیده‌‌ای که چی؟
یعنی سر کار انتظار داری ما بیاییم دعوای مطروحه بین تلویزیون با پلیس قضایی و آل طعمه و قوه قضائیه و بارهای مکاتبات تاریخی فیمابین بعضی ارگان‌ها را ول کنیم، بپردازیم به مسأله چایی که چی؟ که حضرتعالی در آبدارخانه مساله دار گردیده ای؟
هیچ می‌دانی همین حالا که سرکار عالی، وقت عزیزمان را بیخود و بی‌جهت، غصب و تصرف عدوانی نموده‌‌ای، بعضی از برادران نماینده مجلس در بعضی از نطقهای قبل از دستور، چه بیاناتی ایراد می‌فرمایند؟ هان؟ می‌دانی؟
یعنی حضرتعالی توقع داری در گرماگرم بحث روی لایحه بودجه سال ۷۰ بپردازیم به آبدارخانه مافنگی سر کار که چی شده؟ سماورت سرد گردیده؟
آخر، عزیزم. جانم - عمرم - شاغلامم! ما اگر اهل تشر زدن بودیم، اولینش را به خود حضرتعالی می‌زدیم که اوقات مان را الکی تلخ نموده، وقتمان را با حرفهای کتره‌‌ای می‌گیری؟
برو پدر جان! خدا روزی‌‌ات را جای دیگر حواله کند… ماگل آقاییم و برای استمرار و تداوم راه گل آقایی مان یک برنامه پنج - شش ساله تدوین نموده‌‌ایم که همه چی تویش پیدا می‌شود، الا همین خزعبلاتی که شما می‌فرمایی!