به سارایوو خوش آمدید

در دوران جنگ در بوسنی، «مایکل هندرسن (دیلین)»، فرستادهٔ ویژهٔ یکی از شبکه های تلویزیونی بریتانیائی همراه تصویربردارش، ̎گِرِگ (نسبیت) و تهیه کننده اش، جین کارسن (فاکس) در وکووار مستقر هستند و گزارش هائی را از سقوط شهر برای شبکه شان می فرستند. وکووار زیر آتش توپخانهٔ نیروهای دشمن است که در تپه های اطراف موضع گرفته اند. هندرسن به یتیم خانه ای برمی خورد که در خط مقدم جبهه قرار گرفته و مدام در معرض آتش بازی دشمن است. او از شرایط وحشتناکی که بچه ها در آن گرفتار آمده اند، گزارش هائی تهیه می کند و در آنها از جوامع بین المللی می خواهد که بچه ها را به مکان هائی امن تر انتقال دهند. اما تداوم بی تفاوتی عمومی به این وضعیت باعث می شود دیگر نتواند به بی طرفی حرفه ای اش پای بند بماند و تصمیم می گیرد به هر ترتیب که شده یکی از بچه ها را مخفیانه از آنجا خارج کند و به انگلستان ببرد...
دربارهٔ حمله صرب ها به بوسنی، فیلم های زیادی ساخته نشده اما به سارایوو خوش آمدید بی شک از مهم ترین آثار در این زمینه است. واقع گرائی حاکم بر کار که بر سرتاسر اثر هم سایه افکنده، تصویری تلخ از اتفاقی است که غربی ها سعی فراوانی کردند تا نادیده اش بگیرند. فیلم وینترباتم همانند نامی که بر خود دارد، پر از کنایه است و سعی فراوانی می کند تا واقعیت فاجعه ای را که رخ داده به تماشا بگذارد. این جا مرز میان خبرنگاران محافظه کار و خبرنگاران احساساتی از میان برداشته شده و اتفاقاً توجه بیش تر روی خبرنگاری است که سعی دارد فارغ از احساساتش، واقعیت را جست وجو کند و در این میان، گزارشش حتی تکان دهنده تر از اطرافیانش می شود. با این که در بسیاری از مواقع به سارایوو خوش آمدید به مرز آثار مستند هم نزدیک می شود، اما با هوشمندی وینترباتم در استفاده از بازیگران حرفه ای و شناخته شده، فاصله گذاری لازم هم حفظ می شود.