تطبیق غش با حقوق موضوعه ایران

در معاملات بین مردم ، گاهی برخی از رفتارها با ضوابط و احکام شرعی و اصول حقوقی منافات دارد که ازجمله آنها فریبکاری و پنهان کاری است که منجر به ضرر و زیان یکی از دو طرف می شود از این رو فقهای عظام وحقوقدانان برای احقاق حقوق زیان دیده ضوابط واحکامی را تحت عنوان «غش» بیان کرده اند. غش از عوامل نیرنگ و خدعه به دیگران است و درحرمت و تقبیح غش، علاوه برمبانی قرآنی ، روایات متعددی از پیامبر(ص) و معصومین(ع) بر حرمت غش وارد شده که طبق نظر فقها به حدّ تواتر رسیده است، وحرمت غش حکم تکلیفی است که انجام دهنده آن، مرتکب فعل حرامی شده است و مجازات اخروی دارد.در پژوهش حاضرکه به روش توصیفی و تحلیلی نگاشته شده دیدگاهها و ادله فقها و تطبیق آن با حقوق موضوعه ایران تبیین و تحلیل شده ومورد نقد و بررسی قرارگرفته اند و چنین نتیجه گرفته شده است که حکم وضعی معامله غش، صحت است، و معامله کالایی که در آن غش باشد صحیح است، اما اگر مشتری از حقیقت کالا آگاه شود، خیار عیب، تدلیس و خیار غبن یا وصف دارد و نوع خیار برحسب نوع غش، متفاوت است.