ارزیابی فرآیند قانون فرزندخواندگی

مرکز مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاونف کار و رفاه اجتماعی

موضوع فرزندخواندگی و فرزندپذیری از نهادهای اجتماعی مهم در اغلب کشورهای دنیا است و از همین رو شامل قوانین و مقررات خاص میباشد. تحقیقات نشان میدهد که بزرگ شدن در محیط خانواده برای رشد و تکامل کودک الزامی است. از طرفی زوجین نابارور نیز اغلب برای دستیابی به نقش والدینی کوشش زیادی میکنند. بر همین اساس و از سال ۵۳ در ایران قانون فرزندخواندگی برای بهره مند کردن کودکان بیسرپرست از نعمت خانواده وضع گردید. این قانون که متولی اصلی آن سازمان بهزیستی است در سال ۹۲ به فرزندان بد سرپرست نیز تعمیم یافت و از طرفی برای دختران و زنان مجرد بالای سی سال و ایرانیان خارج از کشور نیز امکان قانونی فرزندپذیری را فراهم کرد. از فواید مورد انتظار فرزندخواندگی میتوان به بهبود شرایط اجتماعی و روحی و رضایت از زندگی فرزندخوانده و همچنین خانواده (یا فرد) فرزندپذیر و در نهایت کاهش آسیبهای اجتماعی در جامعه اشاره کرد. لازمه بهره مندی از این فواید مورد انتظار قانون در درجه اول اجرای مناسب فعالیتهای برنامه طبق قانون فرزندخواندگی و آیین نامه های مرتبط با آن است.