تاریخ صد ساله احزاب و سازمانهای سیاسی ایران - جلد ۱

تصحیح: «این موجب مشکلات از جنبه‌های مختلف میشه حتی اگر نویسنده‌ی این دو جلد نتیجه‌ی پانزده سال تحقیق یک پرفسور شاغل در یکی از دانشگاه‌های آمریکا باشد.»
«این موجب مشکلات از جنبه‌های مختلف میشه حتی اگر این دو جلد نتیجه‌ی پانزده سال تحقیق یک پرفسور شاغل در یکی از دانشگاه‌های آمریکا باشد.»
با این سیستم جدید نه میشه کامنت‌ها رو ادیت کرد و نه سر خط و پارگراف‌ها رو مرتب کرد، حداقل من یکی آشنایی ندارم. :(

کتاب دوجلدی درباره‌ی تاریخچه و پیدایش «جنبش کمونیستی» و احزاب سیاسی دیگر.
مشکلات:
* صفحه‌آرایی و دیزاین روی جلد و پشت جلد و انتخاب فونت و غیره می‌توانست به مراتب بهتر از این باشد.
* یک نفر عهده‌دار کاری عظیم و سترگ شده که تنها از عهده‌ی یک تیم چندین نفره برمیآمد. این موجب مشکلات از جنبه‌های مختلف میشه حتی اگر نویسنده‌ی این دو جلد نتیجه‌ی پانزده سال تحقیق یک پرفسور شاغل در یکی از دانشگاه‌های آمریکا باشد.
* بیشتر اطلاعات جمع‌آوری شده به نظر نادرست و یا در بهترین حالت غیردقیق به نظر می‌رسند و عمدتا تکیه بر منابع رسمی (استالینی) دارند. در ارتباط با «حزب کمونیست ایران»، سلطان‌زاده و موضوع جنگل به تکرار نوشته‌های منابع حزب توده و «تاریخ‌دانان» شوروی می‌پردازد و بر این اساس شکست نهضت جنگل را بر اساس «چپ‌روی‌ها» و «سیاست‌های نادرست رهبری»‌ حزب کمونیست ایران می‌داند در حالی که در این کتاب قبلا اشاره شده که این جناح در «اقلیت»‌ بوده و معلوم نیست چگونه یک جناح اقلیت قادر به دخالت وسیع در امور رهبری و به شکست‌کشاندن جنبش جنگل شده؟! از موارد دیگر که در تندخوانی به چشم می‌خورند ناکافی بودن اطلاعات نویسنده درباره‌ی گروه «پروژه» و «مصطفی شعاعیان»، از حذف نام «رضا علامه‌زاده»‌ از تیم «گلسرخی»، نادقیق بودن پروسه تشکیل «سازمان پیکار» و جناح‌بندی‌های داخلی آن پیش و پس از فروپاشی و همینطور موارد زیاد دیگری است که مستلزم صرف زمان و مقایسه‌ی اطلاعات می‌باشد.
* از جنبه‌ی متد تحقیقی و پژوهشی هم این اثر مشکل‌دار است. نویسنده به رغم تلاش‌های ظاهری نتوانسته یک کار تحقیقی مستند و منصفانه ارائه دهد و جا به جا دخالت دیدگاه‌های سیاسی و ایدئولوژیکی وی قابل مشاهده است. بزرگ‌نمایی برخی شخصیت‌های و حذف یا کم‌رنگ‌ کردن عده‌ای دیگر از این موارد بارز است. برای مثال، سلطان‌زاده در نقش رهبری حزب کمونیست ایران، تئوریسین اصلی آن، کسی که در بیشتر نشست‌های انترناسیونال سوم حضور داشته، در مورد مسائل ملی بنا به توصیه‌ی لنین با «م. روی هندی» روی متن مشترکی برای انترناسیونال سوم کار کردند، با بوخارین درباره‌ی سرمایه‌ی مالی به بحث و جدال برخاست تنها شاید در یک یا دو پاراگراف از جنبه‌ی منفی به او اشاراتی شده در حالی که چندین صفحه به پیشه‌وری اختصاص یافته (تمایل ترک‌گرایانه‌ی نویسنده به پیشه‌وری). در شکست جنبش جنگل به هیچ وجه به دخالت‌های بی‌جای شوروی و تاثیر قطعی آن بر این موضوع اشاره‌ای نمی‌شود، هیچگاه به قتل‌عام‌های زمان استالین که بیشتر کادرهای اولیه‌ی حزب کمونیست ایران را نیز در برگرفت اشاره‌ای نمی‌شود، حتی به مرگ مشکوک پیشه‌وری در شوروی نیز اشاره نمی‌شود، و موارد دیگر که به تمامی ناشی از خط سیاسی نویسنده در حمایت از سیاست‌های استالینی است. اصطلاحات و عبارت‌های معنادار «سرمایه‌داری وابسته»، «بورژوازی کمپرادور» و «سه اصل خلق» و غیره نیز در پیروی از خط سیاسی وی است. و در همین راستا نیز عمدتا به منابع استالینی و مائوئیستی رجوع می‌کند.
- برای کوتاه کردن این نوشته، علاقمندان را به خواندن نقدگونه‌ای نه‌صفحه‌ای از «بهروز جلیلیان» به نام «سنگ بزرگ تاریخ‌نویس» جلب می‌کنم که با حوصله به بررسی و نقد اطلاعات مربوط به «سازمان مجاهدین خلق» و «سازمان پیکار» در این دو جلد پرداخته و موارد زیادی از اطلاعات نادرست رو ذکر کرده است.
به هر رو، هنگام رجوع به این دو جلد به عنوان منابع تحقیقی باید و باید اطلاعات مورد نظر را با منابع دیگر مقایسه کرد.