دیوان قاضی شمس الدین محمد بن عبدالکریم طبسی

ب‍راس‍اس‌ ن‍س‍خ‍ه‌ م‍ورخ‌ ۶۹۹ و ۷۱۳ (ق‍دی‍م‌ت‍ری‍ن‌ ن‍س‍خ‍ه‌ه‍ا) و ب‍ا م‍ق‍اب‍ل‍ه‌ ش‍ش‌ ن‍س‍خ‍ه‌ دی‍گ‍ر

قاضی شمس‌الدین محمد بن عبدالکریم طبسی متخلص به شمس، شاعر قرن شش و اوایل قرن هفت قمری است. او به آوردن ترکیبات خاص و استفاده از مضامین دقیق و لطیف و توجه به خیالات باریک علاقه داشته است. اشعارش روان و پر از معانی لطیف بود. در تذکرة الشعرا اورا قاضی و قاضی‌زاده معرفی نموده و در ریحانه الادب نیز به قاضی بودن او اشاره کرده است. او در اواخر عمر در هرات مسکن داشته؛ اما آنچه از اشعار و شرح حال ممدوحان او استنباط می‌شود در سمرقند و بخارا نیز می‌زیسته است. اکثر قصائد مدحی او نیزدرمدح نظام‌ الملک صدرالدین وزیر سمرقند سروده شده است. زندگانی شمس بسیار کم و عمر او همان‌گونه که از قول آثارالبلاد وحجم اشعارش می‌توان فهمید کوتاه بوده است.