دیوان عطار

از سخن عطار در مقدمه «مختارنامه» استنباط می‌شود که او خود دیوانش را مرتب ساخته و هم به گفته خود وی در «خسرونامه» بیش از صد قصیده و نزدیک به هزار غزل و قطعه گفته و در دیوان خود نوشته است. به طور کلی غزلیات عطار را می‌توان تحت سه عنوان: عادی و معمولی، عرفانی و قلندری مندرج کرد. از مجموع غزلیات او، 484 غزل به وزن کوتاه و شش‌تایی و بقیه به وزن دراز و هشت‌تایی است و 554 غزل دارای ردیف و باقی آنها (204 غزل) غیر مردف است. اما قصائد او بیشتر جنبه موعظه و نصیحت دارد و از نوع زهدیات است و شاعر به روش منبریان و به اسلوب وعظ دینی به ترک دنیا و توجه به امور آخرت و عبرت از بی‌اعتباری عالم حس و ناپایداری عمر و زوال شئون حیات دعوت می‌کند و به آیات و روایات تمسک می‌شود و در آنها تأثیر سبک سنایی و خاقانی محسوس است. در این دیوان ابتدا مقدمه مصحح آمده که در آن به زندگی و شعر عطار پرداخته شده و سپس دیوان او به ترتیب قالب‌های قصاید، غزلیات (به ترتیب حروف الفبای انتهای بیت)، و ترجیعات مرتب شده است.