دیوان سراج الدین قمری آملی

مولانا سراج الدین قمری از شاعران استاد و زبان آور نیمه دوم قرن ششم و ربع اول قرن هفتم هجری است. زادگاه او آمل است و از مطالعه دیوان شاعر چنین استنباط میشود که گویا تعلق به لارجان یا لاریجان امروزی داشته است. این دیوان که دربردارنده جمیع آثار شناخته شده «قمری» و در ۶۹۶۲ بیت است، از بخشهای زیر تشکیل شده است: قصاید شامل ۹۷ قصیده خمریه و مدحی و حکمی و اخلاقی در ۲۹۱۲ بیت، غزلها شامل ۷۵ غزل عاشقانه و عارفانه در ۶۱۱ بیت، ترجیع بندها شامل چهار ترجیع بند در مدح و ستایش و مرثیه در ۱۹۵ بیت، ترکیب بندها شامل ۱۳ ترکیب بند در ستایش و مرثیه در ۵۷۵ بیت، قطعات شامل ۱۵۶ قطعه در ستایش و هجو و حکمت و اخلاق در ۱۲۱۳ بیت، رباعیها شامل ۲۵۵ رباعی و ۵۱۰ بیت، اشعار پراکنده شامل چهار قطعه که از منابع مختلف به دست آمده است. مقدمهای به نثر که در آغاز مثنوی «کارنامه» آورده شده است. و بالاخره «کارنامه» که آن را در سه نمط و در سه بحر سریع و خفیف و هزج سروده است.