اندیشه امنیتی امیرکبیر

در توضیح این کتاب باید گفت که مطالعات تاریخی – امنیتی در حوزه‌های آکادمیک ایران بسیار کم انجام شده است. مطالعه و بررسی اندیشه‌های امنیتی معدود نخبگان سیاسی ایران در تاریخ نه چندان گذشته که هم دغدغه ملی داشته و هم صاحب اندیشه نیز بوده‌اند و نگاهشان به مسائل امنیتی نیز کم و بیش مشابه بوده می‌تواند به تولید نظریه‌ها و الگوهای امنیتی بومی کمک کند. نظریه‌ها و الگوهایی که شانس بیشتری برای حل مسائل مزمن امنیتی ما خواهند داشت.
امیرکبیر یکی از این نخبگان سیاسی است. هرچند مثلث استعمار خارجی، استبداد داخلی و جهل مردم به او بیش از سه سال و اندی امان نداد اما اندیشه‌ها و برنامه‌هایش در حوزه‌های مختلف بسیار درخشان بود و منشا تحولات بسیاری در دوره‌های بعد شد. نگاه او به مساله امنیت نیز نگاه خاصی است که نویسنده این کتاب توانسته با تحلیل برنامه‌های او و غور در اندیشه و عملش به تبیین این نگاه بپردازد و همانطور که اشاره شد بحث پیرامون این حوزه‌ها می‌تواند ما را به نظریه‌های امنیتی بومی رهنمون سازد.
کتاب چهار فصل دارد که عناوین آنها به ترتیب از این قرار است: «پیرامون امنیت»، «ارثیه حاجی: امنیت در آستانه صدارت امیرکبیر»، «امنیت در اندیشه و عمل امیرکبیر» و «خطاهای امنیتی امیرکبیر». فصل نخست کتاب در اصل شامل شرح مفاهیم مقدماتی است و در آن این بخش‌ها کار شده‌: «ارکان امنیت»، «بازیگران محیط امنیتی»، «ویژگی‌های امنیت»، «ابعاد امنیت»، «سطوح امنیت» و «رهیافت‌ها در مطالعات امنیتی».