ارنست همینگوی در یکی از نواحی ساکت و آرام اطراف شیکاگو در 21 ژوئیه 1899 متولد شد . او در مشت زنی ، تیراندازی ، قایق رانی ، ماهیگیری ، اسکی و شکار مهارت داشت . صدها حادثه را از سرگذرانده بود ، قهرمان در جنگ جهانی ، شکارچی پیروز کوسه ماهی و شیر بود . همین آمیختگی هنرمند اصیل و با احساس با مرد درشت اندام اهل عمل بود که ارنست همینگوی را به یکی از اسطوره های بزرگ جهان در قرن بیستم بدل ساخت . او از کسانی که فقط روشنفکر بودند بیزار بود و مردان اهل عمل را که در ورزش و جنگ و رختخواب موفق اند تحسین می کرد. وی در کتاب "تپه های سبز آفریقا" منتقدان را شپش هایی نامید که از سر و روی ادبیات بالا می روند و بسیاری از نویسندگان نیویورک را کرم های خاکی درون شیشه که از یکدیگر تغذیه می کنند . او نه تنها مذهب بلکه میهن پرستی ، جاه طلبی ، موسیقی ، رادیو ، قمار و الکل را افیون توده ها می داند . در نوشته های همینگوی زنان مکمل مردان ، مردان مکمل حوادث و حوادث مکمل فلسفه اند . او نثر روایی را به نوعی وسیلۀ بیانیِ عینی و واقعی بدل کرد ، عاری از پیرایه های خیال پردازانه و اندیشمندانه. همینگوی در 28 اکتبر 1954 جایزه نوبل گرفت و در سال1953 جایزۀ پولیتزر را برای "پیرمرد و دریا" دریافت نمود . در آخر عمر مبتلا به مرض قند ، فشار خون و بزرگی کبد شد و پس از بارها بستری شدن در بیمارستان و بهبود موقتی ، عاقبت در دوم ژوئیه 1961 با اسلجه به زندگی خود پایان داد.