رسته‌ها

مجموعه خاطرات فائزالحسین عرب و نعیم بیگ ترک در مورد نژاد کشی ارمنیان

مجموعه خاطرات فائزالحسین عرب و نعیم بیگ ترک در مورد نژاد کشی ارمنیان
امتیاز دهید
5 / 4.2
با 47 رای
نویسنده:
مترجم:
ا. ساهاکیان
امتیاز دهید
5 / 4.2
با 47 رای
نویسندۀ این کتاب، عربی بدوی ولی تحصیلکرده و روشنفکر بود که به اتکاء اسم و نسب خود در دستگاه حکومتیِ عثمانی چند مقام و منصب دولتی بدست آورد ولی پس از چندی مغضوب دستگاه واقع شد و زندانی و تبعید گردید.
فائزالحسین در زندانها، در راهپیماییها به سوی تبعیدگاه و ضمن استراحت در شهرها و دهات، صحنه‌های دلخراشی از کشت و کشتار و جنایت ترکها و کردها نسبت به ارمنیان را به چشم دیده و به خاطر پاره‌ای از قربانیان این فجایع وحشتناک گریسته و تنش به لرزه درآمده است.
بیشتر
اطلاعات نسخه الکترونیکی
تعداد صفحات:
107
فرمت:
PDF
آپلود شده توسط:
pedram mohamadi
pedram mohamadi
1394/02/04

کتاب‌های مرتبط

درج دیدگاه مختص اعضا است! برای ورود به حساب خود اینجا و برای عضویت اینجا کلیک کنید.

دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی مجموعه خاطرات فائزالحسین عرب و نعیم بیگ ترک در مورد نژاد کشی ارمنیان

تعداد دیدگاه‌ها:
44
1- حتی اگر یک نفر هم کشته شده باشد محکوم است و بحث میزان تعداد و نفرات نیست که یک میلیون نفر کشته شده یا یک نفر
2- این کار حکومت عثمانی بوده و هیچ ربطی به دولت فعلی ترکیه ندارد
3- این کار به دست سربازان و عمال حکومت عثمانی در صد سال قبل انجام شده و باز هم هیچ ربطی به مردم فعلی و زمان حال ترکیه ندارد
4- اگر بحث پردات غرامت به میان بیاید این هم امری پوچ است چون در این صورت ایران هم بیاد برای خیلی موارد در تاریخ خود غرامت بدهد و غرامت بگیرد !‌!‌ مثلا مردم هندوستان برای حمله نادرشاه از ما غرامت بخواهند و ما از روسیه برای حمله به ایران غرامت بخواهیم
5- صدمه به خانواده های آنها در صد سال قبل خورده اکنون به چه علت باید به کسانی غرامت پرداخت شود که این موضوع تاثیر مستقیمی بر آنها نداشته است ؟
poursafayee عزیز
چگونه می توان قتـل عامِ بیش از یک و نیـم ملیـون نفـر، کودک و زن و مرد و جوان و پیـرِ ارامنه ی بی گناهِ نگون بخت، توسّـط حکومت جائر و فاسد عثـمانی را به باد فـراموشی سپرد در حالی که همزمان با
کشـتار فجیع ِ آنان در بیـابـانهای بدون آب و علف توسّـطِ ترکان وحشـی ی عثـمانی، ارامنه ی مقیمِ کشـور ایران در کـمال آرامش و امنـیت زندگی می کردند؟ البـته حسـاب ترکانِ امـروز که مردمـانی فهیـم و
زحمتـکش هسـتند و رفتـارِ جنون آمیز عثـمانیان را مایه ننگِ حال و گذشـته ی ملّتِ خود می دانند، از سـران خونخوار عثمانی که حتّی به بـرادران خود نیز رحـم نمی کردند و بلا فاصله پس از جلوسِ بر تخت
سـلطنت آنان را با بی رحمی به قتـل می رساندند کاملاً جدا است، قابل توجّه است که بدانیـم یکی از پادشـاهان عثمانی به نامِ مجمّدِ ثانی وصیت کرد که « هریک از پسرانِ من که سلطنت به وی تفویض
شود، حق خواهد داشت که برادرانش را معـدوم کند تا نظـم و نسـقِ جهان پایدار بماند »، ناگفته نماند که محمّد ثانی به هنگام رسیدن به سلطنت، برادر شیرخواره اش را به قتل رساند، با این حال تصوّرش
آسان است که همه ی سـلاطینِ عثمانی سـفّاک و خونخـوار و بی رحـم و قسـیّ القـلب بوده اند و قتـل عـامِ موذیانـه ی ارامنـه برایشـان کـار آسـان و بی دردِ سـری بوده است، بینِ حکومتِ نژاد پـرسـت و
خونخوار عثمانی با دولتِ ترکیه ی نوین و رو به پیشرفت امروز، تفاوتِ بسیار است، شیوه ی سوء استفاده ی عثمانیان، از آیاتِ قرآنِ کریـم، مانند « الفتـنة اکبر من القتل » و یا « الفتنة اشدّ من القتل » برای
توجیهِ رفتار غیرِ انسانیشان که در این رابطه ارمنیان هشیار و با استعداد را فتنه گر می خوانده اند نیز، ریا کارانه و ظالمانه و نا بخشودنی بوده است،
مِیی که میلِ دلِ ما سوی فنا بِبرد .... زِ زْهد به که به سر منزلِ ریا ببرد
به هر حال زنده نگـاهداشـتن خاطره ی شـوم و اسـف بار قتـل عامِ ارمنیان از اوجب واجباتِ فطرتِ پاکِ همنـوع دوستی است و باید جور و ظلمی که یکصـد سـال پیش بر مردمِ ارامنـه رفتـه است تا ابـد موردِ
نکوهش و انتقاد شـدید قرار گیرد تا عبرتی برای کوته فکرانی باشد که از آن پس، در گوشه و کنار دنیا باز هم چنین جنایات هولناکی را مرتکب شده و می شوند و خود را سرآمدِ دانش و صنعت در جهان می
پندارند، تمامِ دانشها زمانی ارزشـمند هستند که برای انسان سود مند باشند و نه اینکه در خدمتِ نابودی ی آنان قرار داده شود، انسانی متّصف به سجایای اخلاقی و انسانیت است که زندگانی ی خود را
از راهِ ارزش نهـادن به وجودِ گرانقدرِ همنوعانش؛ صـرفِ نظر از رنگ و نژاد و عقاید، به واقعیت پْر معنا کند و با ایجادِ روایطِ بسیار دوستانه به همه ی ابناءِ بشر با دیده ی برابر و برادر بنگرد و بینِ آنان در راستای
تأمینِ منافعِ موقتـش تبعیضی قائل نشـود. کتـمان و انکار قتلِ عامِ ارامنـه با وجودِ اسـناد و مدارکِ مسـتدلِّ تاریخی، توسطِّ هر کس که باشد تلاشِ مذبـوحانه و بیش از پیش رسـوا کنـنده است.
زِ بس خونها که می ریزی به غمزه .... شمار کشتگان ناید به یادت
گـر از خـون ریختن شـرمت نیـاید ... زِ رنجِ غمـزه بازی، شــرم بادت
ایجاد نفرت و اشاعه ی آن به چه قیمت؟ مگر ترکها و ارامنه اکنون با صلح و آرامش کنار یکدیگر زندگی نمی کنند؟ مگر از ملت های دیگر، نمونه های این چنینی در تاریخ- حتی تاریخ معاصر- وجود ندارد؟ چرا عامداً آن را نسل کشی نامیده اند؟ به راستی امروزه چه کسانی از نبش قبر آن واقعه - که در حد و مقدارش بوسیله کشورهای مسیحی و غربی اغراق شده است - سود خواهند برد؟ آیا سخن پاپ فرانسیس در همان راستا نیست؟
سالروز کشتار ارامنه به دست حکومت جابر و فاجر عثمانی محکوم است و به گمان من باید تمامی حکومتهایی که برای انسان و مقام انسانیت ارزشی درخور قایل هستند این روز را به رسمیت شناخته و محکوم کنند.
مجموعه خاطرات فائزالحسین عرب و نعیم بیگ ترک در مورد نژاد کشی ارمنیان
عضو نیستید؟
ثبت نام در کتابناک