بدون نام

من این کتاب رو خوندم . به باور این کتاب , به رغم این که سعی کردن شهرتی براش دست و پا کنند . فاقد کاراکترهای مفید برای خوانش است . این کتاب در واقع به خیال نویسنده اش کوشیده تا با زبانی طنز آمیز زندگانی شاه فقید رو به تصویر بکشه و کلیشه وار

به نظر من این کتاب ارزش ادبیی ندارد و صرفا به جهت این که در جهت جریان های مطلوب حکومتی نوشته شده خیلی راحت پروانه ی چاپ گرفته است . این کتاب تنها نشخوار داستان وار کتابهای تاریخی است که در این سی و اندی سال از 1357 خ درباره ی شاه و خاندانش

صفویه ترک نبودند بلکه از کردهای موصل و دیابر بکر بودند که به سبب نزدیکی بیش از اندازه به زبان ترکی سخن کی گفتند با مراجعه به کتابهای تاریخی متقن می توان این نکته را دریافت هر چند ایشان به ترکی سخن می گفتند

خدمت دوستم عرض کنم که اگرچه ذبیح الله منصوری به اصول ترجمه وفادار نیست ولی در آغاز کتابهایش همیشه عنوان ترجمه و اقتباس می آِید که نشان دهد تنها ترجمه نکرده است . البته ناگفته نماند که من کتاب سه تفنگدار محمدطاهر میرزا قاجار را نیز خواندم ول