بدون نام

محمود دولت آبادی با آن نثر خراسانی اش که همواره عطر و بوی مردم آن دیار را با خود یدک میکشد در مجموعه ی کلیدر به اوج رسید ، قدرت تصویرگری ایشان در این اثر بسیار قابل توجه و ستودنی ست. او با ذوق و خلاقیتی بالزاک وار به آفرینش لحظه ها و دیداره

صادق در سال 1324 با انتشار مجموعه ( خیمه شب بازی ) توانست نام خود را درمیان نویسنگان نوگرای آن دوره پر آوازه کند و پس از آن با چاپ (انتری که لوطیش مرده بود) به اوج رسید و یکی از نویسندگان مطرح ایران گردید . وی با بهره گیری ار نثر ساده و تو

در سال 1330 با گرایش ابتهاج (سایه) به حزب توده ، شعرای او کم کم وجه سیاسی به خود گرفت و غالبأ جنبه ادبی- اجتماعی پیدا کرد.... آه در باغ بی درختی ما/ این تبر را به جای گل که نشاند؟! چه تبر اژدهایی از دوزخ/ که به هر سو دوید و ریشه دواند..

غلامحسین ساعدی به واسطه علم پزشکی خویش توانست به ترسیم روحیات بیمارگونه اشخاص داستان هایش و به صحنه سازی حوادث سهمگین و غیرمنتظره و فضاهای وهم انگیز بپردازد . ایشان از بزرگان داستانویسی به سبک رئالیست بودند و هستند . روحش شاد.