بدون نام

راستی ، یادم رفت بگم ای کاش آقای مودب پور آخر داستان رو یه جور دیگه تموم می کردن ، آخه به اندازه کافی موضوع گریه دار تو دنیای واقعی هست ، همین مونده که برای شخصیت خیالی داستان ها بشینیم هم گریه کنیم.احساس من موقع خوندن فصل آخر : بغض ، بغ

با سلا م به همه دوستان کتابناکی 1-چرا بعضی دوستان میگن که این کتاب سطحیه ؟ به نظرمن با زبان طنز خیلی واقعیت های جامعه رو بیان میکنه .شاید به نظر بی ربط بیاد ، ولی این کتاب من رو یاد کتاب سوشون انداخت . تو این کتاب خانم دانشور به بهونه عشق

من هم کتاب دالان بهشت وهم کتاب برزخ اما بهشت رو خوندم . هردو کتاب خیلی خوب بودن . نوشته های خانم صفوی خیلی خیلی واقعی به نظر میاد واصلا تجاری نوشته نشدن، به خصوص کتاب برزخ اما بهشت که بی نظیره و واقعیت های جامعه رو مثل یه آینه به تصویر می

اگر کسی فهمید آخر داستان چی شد لطفا برای منم توضیح بده .به نظر من صرف جذاب کردن و غیر قابل پیش بینی کردن داستان نباید اون قدر تخیل واردش بشه که او نو یر قابل باور کنه ، البته من در زمینه ادبیات صاحب نظر نیستم و به عنوان یه مخاطب عام نظرمو گ

برام تازگی داشت