منوچهر کی مرام

(1306 - 1382 هـ.خ)

او فارغ التحصیل دامپزشکی بود و سالها در وزارت کشاورزی و اداره دامپروری به خدمت اشتغال داشت، اما آنچه بیشتر مورد علاقه او بود و به آن شناخته می شد نویسندگی داستان برای مجلات هفتگی تهران وفیلمنامه برای سینمای ایران بود. وی فعالیت سینمایی خود را به عنوان نویسنده با فیلم «مرجان» به کارگردانی شهلا ریاحی آغاز کرد. او تا مقطق انقلاب یکی از پرکارترین فیلمنامه نویسان سینمای تجاری ایران بدل شد. کی مرام در سال ۱۳۸۲ فوت کرد. او زمانی که نوجوانی سیزده-چهارده ساله بود، به دلیل آشنایی پدرش با عبدالحسین نوشین، کارگردان و بازیگر مشهور تاتر، به کلاس های او در حزب توده راه یافت و در نمایشنامه توپاز که نوشین به صحنه آورد نقش کوچکی ایفا کرد وعلاقه به تاتر و نمایشنامه از همان جا بود که در او پا گرفت. کیمرام درسال ۱۳۲۵ که نخستین داستانش را نوشت تا وقوع انقلاب اسلامی، حدود پانصد داستان با اسامی مستعار و بیشتر برای مجله زن روز بیش ازچهل نمایشنامه برای رادیو تلویزیون، حدود بیست نمایشنامه برای تاتر و سی فیلمنامه برای سینمای آن زمان نوشت. آخرین اثر او کتاب "رفقای بالا" خاطرات او از حزب توده است که ده سال پیش در تهران منتشر شد و به تجدید چاپ هم رسید. کیمرام حدود دوازده سال پیش در گفتگویی با بی بی سی در باره فیلمنامه نویسی برای سینمای ایران، از جمله گفت: " اصولا آن سینمایی که من بیشتر تویش کار میکردم یا آلوده بودم، به این ترتیب نبود که من سناریوام را بنویسم و بگذارم زیربغلم و بگردم یک کارگردان پیدا کنم که این سناریو را فیلم بکند. در حقیقت مهم بازیگر اول فیلم بود که داستان روی کی نوشته شود. ما باید می دیدیم که کدام تهیه کننده برای کدام بازیگر دنبال سناریو می گردد. بنابراین سناریو را اساس بازیگر و مثل لباس بر تن او می دوختیم. نظریاتی که تهیه کننده می داد بعد از این مرحله بود. یعنی می گفت این دو" بزن بزن " کم داره یا دو تا آهنگ و آواز کم داره یا اینکه می گفت این جا خوب است اشکی بگیریم، وایده هایی از این قبیل. من هم تا آنجا که می شد به خورد قصه داد سعی می کردم این کار را بکنم. بعد ازظهر شنبه بیستم دسامبر۲۰۰۳، پیکر دکتر منوچهر کیمرام نویسنده ایرانی در گورستان "مونپارناس" پاریس به خاک سپرده شد.