فریدون ایل بیگی

(1317 - 1379 هـ.خ)

نوشته ها ( نقد ِ ادبی ) ، اشعار و ترجمه های ِ بیشماری را در نشریات ِ مختلف ، از جمله در : ایران ِ ما ، بامشاد ، فردوسی ( به سردبیری ِ شاملو و بعدها محمود ِ عنایت و کمنر یا اصلا در دورهء عباس ِ پهلوان ) ، آسیای ِ جوان ، ماهنامهء اطلاعات ( به سردبیری ِ شاملو ) ، کتاب ِ هفته ( بیشتر در دوران ِ شاملو و محسن ِ هشترودی و کمتر یا اصلا در دوران ِ علی اصغر ِ حاج سید جوادی و به. آذین ) ، انتقاد ِ کتاب ، هنر و سبنما ، آژنگ ( مسئول ِ بخش ِ ادبی فرهنگ ِ فرهی)، بازار ( بعدها با نام ِ سایبان و هردو زیر ِ نظر ِ محمد تقی ِ صالح پور ) ، آرش ( در دوران ِ اسلام ِ کاظمیه و شاید هم در دوران ِ سیروس طاهباز ) ، بارو ، خوشه، نگین (عنایت ) و.. گاه بانام ِ مستعار ِ ف. (الف ) شاهین ، گاه بی نام و در اکثر ِ موارد با امضای ِ فریدون ِ ایل بیگی منتشر کرد . تا زمانیکه خوشه در می آمد ، تمام ِ بعد از ظهر ها و بخشی از شبهایش را ، بعد ار کار ِ روزانه اش در بیمه های ِ اجتماعی ، در همکاری با شاملو در دفتر ِ خوشه ( پشت ِ بهارستان ، نزدیک به سازمان ِ برنامه ، کوچهء صفیعلیشاه ؟ ) میگذراند . ترجمهء مردیکه به شیکاگو رفت از ریچارد رایت را انتشارات ِ اشرفی (باحتمالِ زیاد در سال ِ ۴۵ ) بیرون داد و سقراط ِ مجروح از برشت (ترجمه : تقریر از هوشنگ ِ ازبیجاری ، تحریر از فریدون ِ ایل بیگی ) را در سال ِ ۴۸ انتشارات ِ پیام . پیش از ترک ِ ایران ، جنوب (بگمانم از ژولین گرین ) و عنکبوت ( از هانری ترویا ) را در اختیار ِ انتشارات ِ بامداد قرار داد و این انتشارات حتی در صفحات ِ داخلی ِ کتابهایش ، خبر از " بزودی منتشر می شود " شان میداد . در سال ِ ۴۶ , کمی پیش و لختی بعد از جنگ ِ ژوئن ِ ۶۷ اعراب و اسرائیل ، شبها ، بعد از اتمام ِ کارش در بیمه های ِ اجتماعی ، در سرویس خارجی کیهان ، به ترجمهء مقالاتی از خبرگزاری ها میپرداخت . دراین سالها ، تقریبا با اکثر ِ کسانی که در شعر و ادب سرشناس بودند، اگر نه دوستی ، لااقل آشنائی داشت . غالبا آنهارا در کافهء نادری ، کافه فیروز ( که روز های ِ محفل ِ آل ِ احمد و روزهای ِ محفل ِ شاملو راداشت و صاحب یا گارسونش پیر ِمرد ِ ارمنی ِ بشاش و چه شکلات های ِ گرم و نابی داشت ! ) و شبها در هتل ِ مرمر می دید . در سال ِ ۱۳۴۹ ، تنها با پانصد تومان ، بی آنکه آشنائی در فرانسه داشته باشد و یا جائی برای ِ زیست و کاری برای ِ گذران ِ زندگی ، راهی ِ این کشور شد و از اینجا دورهء دوم ( یا تازهء ) زندگی ِ او آغاز می شود ..