فرامرزبن خداداد بن عبدالله کاتب ارجانی

فرامرز بن خداداد ابن عبدالله الکاتب الارجانی مولف داستان "سمک‌عیار" از روایت صدقهٔ بن ابوالقاسم شیرازی بود. این کتاب یکی از بهترین رمان‌های زبان پارسی در قرن ششم است که نویسنده در سال ۵۸۵ جمع‌آوری آن را آغاز کرده است. فرامرز پسر خداداد پسر عبدالله نویسنده اهل ارجان بوده‌است. وی داستان‌ها را از زبان یک راوی به نام صدقه پسر ابوالقاسم فراهم آورده‌است. سمک عیار یکی از داستان‌های عامیانهٔ فارسی است که سینه‌به‌سینه نقل شده و سده‌ها مایهٔ سرگرمی مردم ایران بوده‌است. صحنه‌های این داستان در ایران و سرزمین‌های نزدیک به آن اتفاق می‌افتند. بیشتر شخصیت‌ها و قهرمانان این کتاب نام‌های ایرانی دارند. شخصیت اصلی این کتاب پهلوانی نام‌آور به نام سمک عیار است که در طی ماجراهایی با خورشیدشاه سوگند برادری می‌خورد. داستان‌های سمک عیار روایت مردمان عادی بوده و در میان عوام مشهور و محبوب بوده‌اند، زبان این کتاب نیز بسیار ساده و روان‌است و زبان عمومی آن دوره را نشان می‌دهد. سمک عیار به نظر برخی کهن‌ترین داستان عامیانه بلند نثر فارسی است.