علیرضا ذیحق

(1338 هـ.خ)

نویسنده، مترجم و شاعر پرتلاش ایرانی زاده شهر خوی که فارغ‌التحصیل دانشگاه تهران است. او که نخستین اثر خود را در قالب یک داستان کوتاه با نام «معجزه سکه ها» به رشته تحریر در آورده است اغلب آثار خود را به زبانهای فارسی و آذری به رشته تحریر در آورده و گاه داستانهای نویسندگان بزرگ ایرانی را به زبان آذری ترجمه میکند. بسیاری از نوشته های ذیحق در مجلات ادبی ایران به چاپ رسیده اند. ذیحق داستان نویس و شاعر آذری زبان سردبیر نشریه اینترنتی فرهنگ و ادب به زبان های فارسی و ترکی آذری به نام مارال است. وی اشعار، نقدو داستان‌های کوتاه خود را در کنار دیگر آثار هنری نویسندگان و شاعران در این نشریه به چاپ می رساند. از جمله آثار اوست: "تصمیم کبری در ساعت عشق"، " شوھر اجباری"، "درگیر عشق"، رمان "فرش قرمز"، "دروازه های آرزو"، "سَدَت و صیاد"، رمان "عروس نخجوان"، "انگشت نما"، "حنجره ی لال"، "خود زنی"، "رازگونه" و "یک آسمان کودکی". ذیحق در نگارش داستان‌های کوتاه و رمان‌هایش سبک خاصی دارد که محصول حس شاعرانه او به هستی و همچنین بازی مخصوص او با زبان نوشتاری است. این زبان زاییده دغدغه‌ها و اندیشه‌های اوست؛ علاوه بر آن چندین اثری که خلق کرده و یا آثاری که به همت او جمع آوری گشته، نشان علاقه و اشتیاق او به قالب‌های فولکوریک است که رمان "عروس نخجوان" هم از آن بی بهره نمی‌باشد. "عروس نخجوان" نوولت یا رمان کوتاهی ست که از منظر اول شخص و در طرحی خطی به بیان خاطره‌وار داستان می‌پردازد؛ و اگرچه که پلات داستانی آن فاقد اوج است و حوادث به صورت زنجیره‌وار پیش می‌روند، اما نمی‌توان کششی را که در نوع روایت متن نهفته است، نادیده گرفت. راوی داستان، جواد، نقاش و هنرمند موفقی ست که در کنار پرداخت به سرگذاشت خود و بیان حوادثی که در حال به وقوع می‌پیوندد، گاها به اشاراتی تاریخی - اجتماعی و جغرافیایی می‌پردازد. او در پی یافتن گمشده‌ای، از کشور خارج می‌شود، به نخجوان می‌رود و در آن‌جا پس از یافتن گمشده‌ی خود، گویی که خود را می‌یابد، و گویی که این یافتن نیز حدیث گم شدنی دیگرست.