مارینا تسوتایوا

(1892 - 1941 م)

آثار مارینا ایوانوونا تسوتایوا، در تاریخ ادبیات قرن بیستم روسیه ماندگار شد. قلم توانای او، شاهد و راوی لحظات سرنوشت‌ساز تاریخ معاصر روسیه بود؛ از انقلاب ۱۹۱۷ گرفته تا قحطی مرگبار مسکو که پس از آن رخ داد. زندگی تسوتایوا، داستانی از عشق، رنج و فداکاری است. در اوج ناامیدی، او دخترش ایرینا را به یتیم‌خانه‌ای دولتی سپرد، به امید نجات جان او از چنگال گرسنگی. اما سرنوشت، راه دیگری رقم زد و ایرینای کوچک در همان پناهگاه، قربانی قحطی بی‌رحم شد. پس از ترک وطن در سال ۱۹۲۲، تسوتایوا و خانواده‌اش سال‌های پرمشقتی را در تبعید گذراندند. پاریس، برلین و پراگ شاهد تلاش‌های این شاعر بزرگ برای بقا در میان فقر فزاینده بودند. بازگشت او به مسکو در سال ۱۹۳۹، نه پایان رنج‌هایش، بلکه آغاز فصلی جدید از مصائب بود. تراژدی زندگی تسوتایوا زمانی به اوج رسید که همسرش سرگئی و دخترش آریادنا در سال ۱۹۴۱ به اتهام جاسوسی دستگیر شدند. اعدام همسر، ضربه‌ای کاری بر پیکر روح حساس شاعر وارد کرد. سرانجام، در همان سال ۱۹۴۱، مارینا تسوتایوا، این صدای رسای شعر روس، خاموش شد. اما میراث او، در قالب اشعاری پرشور و نوآورانه، همچنان زنده است. تسوتایوا نه تنها شاعر، بلکه مورخی بود که با زبانی بدیع و جسورانه، تاریخ زمانه خود و ژرفای روح انسان را به تصویر کشید. آثار او، آینه‌ای است از رنج‌ها، امیدها و تلاش‌های بشر در برابر نامالیمات سرنوشت.