علی خوروش دیلمانی

بخشی از توضیحات نویسنده در مقدمه کتابش «من از هنگامیکه خود را شناخته و خوب و بد را تشخیص دادم بی نهایت آرزو داشتم که بپایه و اصول ملی و آداب و رسوم باستانی و مخصوصا چگونگی جشن های ایران باستان و بویژه جشن نوروز که در تمام کشور ایران معمول است پی ببرم.
برای رسیدن باین آرزو تنها اظهارات قدما و پدر و مادر و معلم مرا قانع نمیکرد:
زیرا تمام انها یک رشته سخنانی را که از پیشینیان بتواتر شنیده بودند برای من حکایت میکردند ولی من همیشه در این اندیشه بودم که اطلاعات بیشتری را در این باب بدست بیاورم البته برای کسب اطلاع بیشتر لازمه اش این بود که دامنه معلومات خود را وسعت بدهم.
در اینجا نیز کمیت آرزویم لنگ و میدان آمالم تنگ بود برای رسیدن باین مقصود یگانه راه حلی که موجود بود مطالعه کتب و تواریخ و استفاده از کتب و نوشته های برادران پارسی نژاد و آثار باستانی و ادبیات بوده ولی برای نیل باین آرزو مدتی ناکام بودم تا اینکه در سال 1318 خورشیدی تو گوئی دست طبیعت با من یار امده و مرا بشهر کرمان راهنمایی نمود پس از رسیدن بکرمان از حسن اتفاق سرو کار من با یک عده زرتشتیان پاک سرشت افتاد. چون مکان و زمان را مساعد دیدم در پی مقصود دیرینه خود در تکاپو شده و از برادران زردشتی کرمانی درخواست کتاب و آثار باستانی را نمودم .
آن پاک نهادان نیز درخواست مرا پذیرفته یک سلسله کتب و آثار باستانی را که بخامه توانای زنده کننده اثار باستانی و یگانه فرزند دانشمند و نیرومند ایران استاد ابراهیم پور داوود که بوسیله بنگاه فرهنگی ایران لیک بمبئی انتشار یافته بود برایگان در اختیار من گذاردند چون بمطالعه اثار گرانبها پرداختم مقصود خود را لابلای انها نهفته دیدم تو گویی از دیر زمانی بادیده حسرت و امیدواری منتظر دیدار من بودند»