حمید عرفان

(1322 هـ.خ)

از نسل اول شاعران جریان موسوم به شعر دیگر. کودکی او مصادف بوده با پایان جنگ جهانی دوم. مدرک دیپلم طبیعی می‌گیرد و به تهران می‌رود و در ابتدای دهه‌ی ۱۳۴۰ش شعرهایش را در مجلاتی مانند فردوسی منتشر می‌کند. آشنایی با شاعران هم‌نسل خود و همچنین کار در بانک و بعدها در کسوت پژوهشگر در تلویزیون، او را با فریدون رهنما آشنا می‌کند و چندین مقاله و کتاب با سفر به لرستان و خوزستان تالیف می‌کند. کتاب پژوهشی او با نام شیهه در کوه‌ها در همین سال‌ها تکمیل و تحویل بخش پژوهش تلویزیون می‌شود. در محیط ادبی و هنری دهه‌ی چهل با شاعران شعر دیگر آشنا می‌شود و در جنگ‌هایی مانند خزه، جزوه شعر و کتاب شعر دیگر شعرهایش منتشر می‌شود. در این دوران با بهرام اردبیلی (از شاعران مهم شعر دیگر) رفاقتی استثنایی را آغاز می‌کند که منجر به هم‌خانه شدنشان می‌شود. حمید عرفان نخستین کتاب شعرش (آبنار) را در سال ۱۳۴۹ با همیاری بهرام اردبیلی چاپ کرد. در دهه‌ی ۱۳۵۰ به اهواز رفت و در آموزش و پرورش آن‌جا استخدام شد. بعد از انقلاب به‌طور منظم به سرودن اشعار و ویرایش ترجمه‌هایش که یادگار دهه‌ی پنجاه است مشغول شد. حمید عرفان شعرهایی را از گیوم آپولینر، کارل سندبرگ، کامینگز و شاعران یونانی از متن انگلیسی ترجمه کرده است که در برخی نشریات و جنگ‌ها چاپ شده‌اند. تعدادی از شعرهایش در دهه‌ی ۱۳۷۰ در مجله‌ی آدینه منتشر شدند. دومین مجموعه‌اشعار حمید عرفان با عنوان شعرهای الفبا در کالیفرنیای شمالی (۱۹۹۶م) چاپ شده است. جز این، دو کتاب شعر دیگر وی با عناوین منحنی مهرگان (نشر کتاب پل) و زنگ تنفس دیگر (انتشارات افراز) طی دهه‌ی ۱۳۹۰ش منتشر شده‌اند. تعدادی از اشعار حمید عرفان به زبان‌های انگلیسی، عربی، ترکی استانبولی و... ترجمه و چندین مصاحبه‌ی مفصل وی از طرف مطبوعات چاپ شده‌اند. در مجله‌های گاهنامه‌ی پُل، هنگام و مجله (کتابچه‌ی شعرِ) داو برای دنیای شاعری او ویژه‌نامه‌هایی ترتیب داده شده است. منتقدانی چون شمس لنگرودی، علی باباچاهی و سعید اسکندری درباره‌ی شعرهای حمید عرفان نقدهای تحلیلی نوشته‌اند.