محمد زاوش

(1292 - 1372 هـ.خ)

وی از نخستین فارغ التحصیلان رشته مهندسی معدن دانشگاه تهران بود. در موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران برای کانی های صنعتی منشا خدمات بسیار به عنوان رسایت کمیسیون های تخصصی مانند آهک، دولومیت و منیزیت شد. وی روی متون قدیمی در مورد معدنکاری بسیار کار نموده و بسیاری از معادن متروکه ایران را به وزارتخانه مربوطه معرفی کرد که بسیاری از آنها فعال شده و باعث خیر و برکت کشور شد. ماحصل این کار در کتاب ارزشمند کانی شناسی در ایران قدیم منتشره در سال ۱۳۴۷ آورده شده است. سوانح کاری و سختی کار در معدنکاری سبب شد که مرحوم زاوش به بحث رسیدگی به وضعیت کارشناسان و کارگران و بیمه همگانی و نیز تحصیلات درمانی توجه زیادی داشته باشد. بر همین اساس در سازمان تامین اجتماعی با قبول مسئولیت تلاش زیادی برای توسعه فیزیکی این سازمان با احداث شعب مختلف و درمانگاه ها در شهرهای مختلف داشت. بعد از تبدیل سازمان تامین اجتماعی به صندوق، از این نهاد جدا شده و پس از سال ۱۳۵۷ که دوباره تبدیل به سازمان تامین اجتماعی شد، مدیریت عاملی این نهاد را به عهده گرفت. تدوین اصل ۲۹ قانون اساسی منصوب به اوست. دهه چهارم تحولات تامین اجتماعی مرهون فعالیتهای وی و همکارانش در این ایام می باشد، از جمله راه اندازی بانک رفاه کارگران، حذف واژه کارگران از نام سازمان و عنوان قانون بیمه های اجتماعی و شمول این قانون به عموم افراد.