کوشیار گیلانی

(330 - 400 هـ.ق)

کاربرد تابع تانژانت، شرح کامل دستگاه شصت‌گانی و نوشتن اعداد صحیح و کسری از کارهای اوست. وی منجم باشی وشمگیر و قابوس بن وشمگیر بود. ریاضیدان نامی ابوالحسن علی بن احمد نسوی شاگرد وی بود. کوشیار معاصر و همنشین ابوریحان بیرونی بود. سعدی در باب چهارم بوستان او را دانای گردن‌فراز خوانده‌است. لقب کیا در نام او در گیلان برای سیاست‌مردان و دانشمندان بزرگ به‌کار می‌رفته است. کتاب مهم او «اصول حساب هندی» به زبان‌های گوناگون ترجمه شده‌است. نوشتار اخترشناسی او «زیج جامع» است در این کتاب طول اوج خورشید و جدول مختصات ستارگان ثابت را محاسبه کرده‌است. از دیگر آثار برجسته او رساله‌هایش در ستاره‌شناسی و اسطرلاب است.