پرویز نقیبی

(1309 هـ.خ)

پرویز نقیبی روزنامه نگار توانایی بود که در دهه چهل و پنجاه شمسی در مطبوعات مهم زمان خود کار می کرد و سردبیری پاره ای از آنها را به عهده داشت. او روزنامه نگاری بود که در عرصه های مختلف فرهنگی قلم می زد و مجله ها، روزنامه ها و برنامه های رادیویی خود را پُربار و سرزنده عرضه می داشت. روزنامه نگار مبتکری بود که هر از چندی یک ابتکار تازه به میدان می آورد. در همان سال اول کار در روزنامه آیندگان سه طرح نو درانداخت و سه سرفصل خواندنی ایجاد کرد که یکی از دیگری جذاب تر بود. یکی از این طرح ها صفحات «گفت و شنود دو نسل» بود که در آن دانشجویان را مقابل استادان می نشاند تا طرز فکر نسل جدید و قدیم را به داوری بگذارد. در صفحات «دنیای آیندگان»، نویسندگان و روشنفکران سرشناس را به اظهار عقیده وادار می کرد؛ نصرت رحمانی شاعر معروف، شرح خاطرات جوانی خود را که یکی از آبدارترین نوشته های اوست در همین صفحات منتشر کرده، مقاله مجید دوامی درباره «ژورنالیسم علیل و ناتوان ایران» که یکی از مهمترین مقالات درباره روزنامه نگاری آن عصر است در همین صفحات منتشر شده، عباس نعلبندیان و نمایشنامه معروف «پژوهشی ژرف و سترگ …» زمانی که او هنوز ناشناخته بود، در همین صفحات مطرح شده و م. آزاد شاعر برجسته گزارش خود از شب های شعر خوشه را در همین صفحات نوشته است. اما در واقع این دیگران نبودند که می نوشتند، تمام آتش ها از گور نقیبی بر می خواست.