ملکه بقائی کرمانی

(1293 هـ.خ)

پدرش میرزا شهاب بقائی نماینده مردم سیرجان در دوره چهارم و پنجم مجلس شورای ملی بود. برادرش مظفر بقائی نیز از رجال سیاسی عصر پهلوی دوم و از بنیان‌گذاران جبهه‌ی ملی بود. ملکه علاوه بر برادرش مظفر، پنج خواهر به نام‌های تاجی، مریم، رابعه، ایران‌دخت و اختر داشت. ملکه بقائی فارغ‌التحصیل مدرسه عالی دارالمعلمات بود. او در پاریس در رشته‌‎های تعلیم و تربیت و روانشناسی کودک تحصیل کرد و سال‌ها معلم کودکان در مدارس تهران بود.لکه که در خانواده‌ای سیاسی رشد کرده بود آثار چندی درباره‌ی شرایط زندگی زنان ایرانی نگاشت. آثار ملکه بقائی که بیشتر داستان زندگی خود و اطرافیانش است از نخستین داستان‌هایی است که از دید یک زن به بیان مسائل و نقطه نظرات زنان پرداخته است. معروف‌ترین آنها کتاب زن‌ها چه می‌گویند؟است. این کتاب روایتی مستند از مشکلات زنان در زندگی زناشویی است. او در ابتدا و انتهای این کتاب گفته است که در جلد دوم که با عنوان ناله‌های دل مردها خواهد نوشت به مشکلات زندگی زناشویی و خانوادگی از نگاه مردان بپردازد، اما این کتاب هیچگاه نوشته نشد. اثر دیگر او داستان بلند بوسه تلخ، روایتی حدیث نفس‌گونه است و با حساسیتی ذهن‌گرایانه و کمتر متکی بر هیجان‌های بیرونی نوشته شده است. ملکه سال‌های پایانی عمرش را در آمریکا گذراند و مجموعه‌ی شکسته‌بالان را در سال ۱۳۶۳ در لس‌آنجلس منتشر کرد و در آن نیز به دفاع از حقوق زنان و تحلیل رویکردهای حقیقی اجتماعی پرداخت. او با زنان داستان‌نویسی نظیر بهین‌دخت دارایی و مهین توللی هم دوره بود. آثار وی شامل: زن‍ه‍ا چ‍ه م‍ی‌گ‍وی‍ن‍د، بوسه تلخ (۱۳۳۶) و مجموعه داستان شکسته‌بالان (۱۳۶۳) است.