معین الدین محمد معلم یزدی

(0745 - 789 هـ.ق)

معین‌الدّین علی معلّم بن جلال‌الدّین محمّد یزدی، از مورخان و ادبای قرن هشتم هجری در اصفهان بوده است. وی از شاگردان قاضی عضدالدّین ایجی است. در ۷۴۵ق در کرمان و در ۷۵۸ق در اصفهان بوده و کتاب «مواهب الهی» را شروع نموده و در ۷۸۹ق فوت شده است.تاب «مواهب الهی» در تاریخ آل مظفر است و تا سال ۷۶۸ق را شامل می‌شود. «اساس السلطنه»، «ترجمه رشف النصائح الایمانیّه» و «نزهه السرور» هم از تالیفات اوست. معین‌الدّین در محلّه اهرستان یزد مسجدی ساخت و پس از وفات در آن مسجد مدفون شد. در نظم و نثر ماهر بود. این ابیات از اشعار اوست: "خون می‌چکدم به جای آب از دیده ••• کار من و دل هست خراب از دیده" "برخیز و بیا که تا تو رفتی رفته است ••• رنگ از رخ و صبر از دل و خواب از دیده"