محمد رادمنش

(1306 - 1399 هـ.خ)

درس‌های استاد دکتر رادمنش همه دروس عربی و قرآنی بود. او از جمله استادان زبان فارسی بود که تدریس عربی را بر خود واجب می دید و به قدری به این حوزه دلبستگی داشت که گمان کنم جز در کتاب برگزیده متون ادب فارسی که با چهار استاد دیگر (استادان مرحوم دکتر حاکمی، مرحوم دکتر علی مرزبان راد، دکتر جلیل تجلیل و دکتر علی شیخ الاسلامی) همکاری داشت و به فارسی پنج استاد شهرت یافته بود، دیگر کاری به متون فارسی نداشت. به قدری در عربی مهارت و دانش داشت که می توانست به راحتی در گروه زبان و ادبیات عرب نیز تدریس کند. کتاب‌های صرف برای دانشجو، نحو برای دانشجو، معانی حروف در زبان عربی، برگزیده متون نظم ونثرعربی و ادبیات معاصر عرب کتاب‌هایی بود که استاد با تألیف آن کار دانشجویان و استادان را در حوزه دروس قواعد و قرائت عربی که شمار آن به ده واحد در کارشناسی و شش واحد در ارشد می رسید، آسان کرده بود. مرحوم استاد رادمنش دلبستگی راستین به علوم قرآنی و اسلامی داشت؛ حتی زمان که متون و قواعد عربی را تدریس می کرد، می کوشید شواهد آن قرآن و حدیث باشد یا شعری که از این سرچشمه آب خورده باشد تا از گذر آن بتواند نکته ای اخلاقی را به دانشجویان بیاموزد. از استادانی بود که اخلاق برای وی دغدغه ای جدی بود. باور داشت با تربیت اخلاقی است که می توان به جایی رسید و دانش در بستر اخلاق شایسته آدمی است و این همه از روح زلال و پاک ایشان برمی خاست. در زندگی خانوادگی نیز بسیار اخلاقی و مهرآیین بود و در تعامل با دیگران به گواه نزدیکان به خیر و نیکی می اندیشید. از امام علی علیه سلام راه و روش تربیت را می آموخت و در فقه امام صادق (ع) ارزش‌های اخلاقی را می جست. به تفسیر قرآن هم که می پرداخت تفسیر سوره حجرات را بیان می کرد که از اخلاقی ترین سوره های قرآن است