محمدتقی میرابوالقاسمی

(1311 - 1385 هـ.خ)

او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان برد و برای ادامه تحصیل مذهبی به تهران رفت. به دلیل مبارزه سیاسی در سال ۱۳۳۱ دستگیر شد و مدتی در زندان ماند. پس از آن در سال ۱۳۳۸ از دانشکده الهیات دانشگاه تهران در رشته معقول و منقول لیسانس گرفت و به استخدام آموزش و پرورش درآمد و سال ها به عنوان دبیر و مدرس، در دانشسرای تربیت معلم و دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه گیلان فعالیت کرد. میرابوالقاسمی به فارسی و گیلکی شعر می سرود. در عرصه گیلان شناسی آثار و تالیفات متعددی از وی انتشار یافته است؛ دانشنامه کاوه، دکتر حشمت و اندیشه اتحاد اسلام، برگی از تاریخ سیاسی اسلام، جنبش های ملی پیکار با بی سوادی در ایران، تاریخ و جغرافیای طالقان، پژوهشی از زندگی مذهبی جوانان، تربیت و تعلیم دینی (کتاب درسی برای دانشجویان)، آموزش دینی از آغاز تا عصر حاضر، مردم و سرزمین گیل و دیلم، امیدهای نو در دنیای اسلام، نهضت های روستایی در ایران، گیلان از آغاز تا مشروطیت، گیلان از مشروطیت تا امروز، نگاهی به تاریخ و زندگی مراغیان رودبار الموت، تاریخ مذهب در گیلان برخی از آثار اوست.